kendi yalnızlıklarını kalabalıklara karışarak örtmeye çalışan insandır.umutsuz bir girişimdir be kardeşim.sonuçta karışacaksın kalabalığa, el ele kol kola insanları görücek daha çok moralin bozulacak, sonra aklına filmlerde gördüğün garip bir fikir takılacak, ilk gördüğüm kıza arkadaşlık teklif etmeliyim diyeceksin filmlerin de etkisiyle.sonra mı ne olacak?gerçek hayatın gerçek sillesi yüzünde tokat gibi patlayacak.en iyisi zorlama kendini otur evinde.
çok daha fazla "kalabalık" olduğuna inandığım kişilerdir. kişi zaten bu duygu ve düşünce ilerleyişini, "herkes burada, ama kimse yok" üzeri bir tavırla sergilediği ve seçtiği için, sanmıyorum ki yalnız ola. değer yargısı çok daha geniş bir yelpazede olan birey, sabit değerler üzerinden fikir yürütmeyi akla mantığa sığdıramadığı ve yaşadığı toplumun varoluş üzerine düşüncesinden haberdar olduğu için, kendisini uzaklaştırdığı bu kalabalıktan(ki kuru ve boş bir kalabalık) daha fazla nem kapmakta ve cevap almaktadır.
En kotu yanlizliktir kalabalik icindeki yanlizlik.insan tek basinayken kendini bu hayatta yanliz hissediyorsa ikinci bir alternatifi vardir ama kalabalik icinde bu duyguyu hissediyorsa isi biraz zordur.biraz daha ozel ilgi gerektirir.
yaşam içindeki belki de en zor durumlardan biridir. dışardan bakılınca çevreniz geniştir, herkesi tanırsınız, hiç başınız boş kalmaz belki de ama bazı durumlar vardır ki aslında çevrenizdeki insanların sadece kuru kalabalıktan ibaret olduğunun farkına varırsınız. işte bu da insana açıkcası fazlasıyla koyar. kendi kendinize daralırsınız, bazı şeyleri kendi kendinizle tartışırsınız, yalnız kaldığınızda kendi kendinize konuşursunuz. en zor anlarınızda en kötü zamanlarınızda bir bakarsınız ki o koskoca kalabalıktan kimse yok etrafınızda, bu durum sizleri böyle şeyleri yapmaya iter kesinlikle. en sevdiklerinizle bile konuşamaz olursunuz, herşeyden yavaş yavaş uzaklaşırsınız. belki de bir nevi depresyondur bu fakat bunu kimle paylaşacağınızı bilemezsiniz, kimse beni anlamıyor moduna girersiniz. sanki çevrenizdeki herkes hayatından çok memnun ve çok güzel bir hayat yaşıyormuş gibi gelir size, garip bir duygudur. anlatılmaz yaşanır sanırım...
bir bankta oturup amaçsızca denizi seyreden insandır. yanından milyon tane ayak gelir geçer, o tek başınadır. balıkçılara bakar, kendine bakar, sevgililere bakar, kendine bakar..yanlızdır işte ötesi var mı bunun? insan bu duruma da biraz kendi isteğiyle girer. zamanında insan kalabalığından sıkılmıştır. gereksizce ve hoyratça tükettiği yılların sonrasında geriye kalan ömrünü sindire sindire geçirmek istediğinden kalabalıkta yalnızlığı seçer. kördür, lâldir, eli kolu tutmayandır.
yalnız insanların oluşturuduğu bir kalabalık ise nasıl olacak? o zaman yalnız insanların arasındaki yalnız olmayan kişi,yalnızlar kalabağındaki yalnız kişi mi olacak? yalnızlar kalabalığınki yalnız olmayan kişi de yalnız kalmış olmaz mı amq ? kafam karıştı sözlük
içimdeki onca kalabalığa rağmen yalnızım.. Meğer ne çokmuşsun bende.Sen gittiğini sandın değil mi?Ben de öyle sanmıştım...Ama hayır...Her şeyinle kalmışsın giden sadece bedenin olmuş.Ruhun bende kalmış gözlerin bende...Hasretin bende kalmış özlemin bende...Sen bende kalmışsın ben yalnızlığın içinde...
