Bir çoğumuzun basina gelen durumdur, bazen etrafındaki kimsenin seni anlamadigini , anlasilamadigini hisseder öyle bir yalnizlasirsin ki bu yalnizligi haykirmak istersin cevrendeki insan yiginlarina.
Belki yüzlerce arkadasin vardır, çok büyük topluluklara hitab etme gücün ama derdini anlatacagin gönlünün teline dokunacak kimseyi bulamazsin bazen etrafında.
Bir zamanlar bunu istemiştim.ama başıma geldiğimde aslında çok da güzel bir durum olmadığını gördüm.böyle bir amaçsızlık kendini tanımama,hayatı sorgulama gibi şeyler oluyor.
