Şu sıralar çok yaşadığım hâdise. Zoraki gülümsemeyle geçiriyorum vakitlerimi okulda sanki. Sürekli bi’ kaçış eğilimindeyim, birilerinden bi yerlerden. Nereye kadar sürecek bu hiçbir fikrim yok ama çok bunaldığım kesin. Bir insan evladına dahi güvenemeyip her şeyi içime atma noktasındayım.
“yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. insan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu bazı görüşlere sahip olduğu zaman kendisini yalnız hisseder.” carl jung
yalnız kalmak bir tercihtir. bunu tercih etmediğiniz halde yalnızsanız ya da yalnız hissediyorsanız sorunu başkalarında değil kendinizde aramanız lazım.
siz kapıları açarsanız birileri illa ki içeri girer. büyüyün biraz.
kimsenin sizi anlamadığı falan yok, siz ne istediğinizi bilmiyor, kendinizi ifade edemiyorsunuz.
