bazen arka kapılardan binmeyi gerektirir. bunu gerçekleştirebilmek içinse en az 3 yıl akbil kullanma tecrübesine sahip olmanız gerekir. yoksa otobüs kapısına çok defa kol-bacak kaptırırsınız.
ankarada
230,163
ve sabahları 119 bu 119 un suçu yaşlı teyzeler ve amcalar dolaşmak için buna biner tek suçı yol güzergahının sosyete pazarı üzerinde olmasıdır.
yoğun yolcu talebinden olabilecek olağan durumdur. ancak bu kalabalık otobüste ben düşmemek için kıçımı terletirken iki tane liseli aşkitom, mokitom vb. bilmem ne şeysiyle mırıldanarak oynaşması kıl eder adamı. iki dakika kıçlarını yana uzatıp yer açsalar da insanlar da biraz rahat etse ya. biz normal insanlar gibi her şeyi yerinde yapsanıza gençler!
(bkz: ben bugün bunu gördüm)
(bkz: cinayetten dönülen anlar)
sevmeyeni kadar yolunu gözleyenler de mevcuttur. bunlar kendini çok çabuk belli eder zira bu arkadaşları boş otobüste otururken görmek imkansızken dolu otobüste bayan arkası ve ayakta görmek her türk vatandaşına nasip olmuştur.*
belli bir zaman sonra yolcuların derin sohbetlere daldığı otobüstür.özellikle yaşlı hanım teyzelerimiz bu işte ustadırlar.sağlık sorunlarından tutun da siyasete kadar her şeyi konuşurlar.''bir susun yahu'' dedirtecek reddeye getirirler insanı fakat ne mümkün, o çene açıldıktan sonra mümkünatı yoktur kapanmasının. otobüsün hızlı gitmesi için dua edersiniz
yeteneklerinizi geliştirip tavan yaptığınız yerlerdir.
1- ani frenlerde refleks eğitimi.
2- dönüşlerde merkez kaç kuvvetine mukavemet eğitimi.
3- kasislerde darbelerden korunma eğitimi.
4- en önemlisi ve son olarak; şoför ve diğer bazı yoculara karşı sabır eğitimi.
bu dört eğitimi başarı ile gerçekleştirebilenin henüz dünya üzerine gelmediği rivayet edilir. tüm bu eğitimleri başarı ile bitiren kişinin üst insan seviyesine ulaşacağı ve tüm insanlığa bir ışık olacağı yolunda bir rivayet olmakla birlikte esenlikler dilerim.
