özlediğim yazarın son meyvesidir. almak için sabırsızlanıyorum. her kitabında aynı heyecanı yaşamaktayım. bu sefer nasıl bilgileri bize öğretecek diye.
bir an önce kavuşmak istediğim kitaptır.(fakirlik işte)
bu zamana kadar beni sıkmayan grange umarım bu kitabıyla bu düşünceme destek vermeye devam eder.
Doğan güneş karardığında,
Geçmiş, çıplak bir kılıç gibi keskinleştiğinde,
Japonya artık bir anı değil, kâbus olduğunda,
Kaikenin zamanı gelmiş demektir.
--spoiler--
Grange'in 10 romanından 9unu okumuş sağlam bir polisiye ve gerilim sever olarak, bu romanın oldukça gereksiz olduğunu ve kötü yazıldığını söylemem gerek. Hikaye kesinlikle heyecanlı bir şekilde ilerlemiyor. Kurgu bir bütünlük içinde sağlanmıyor. 380 sayfalık kitabın ilk 200-250 sayfası yanlış bir kovalamaca içinde geçiyor, son 100 sayfada ise asıl konuya giriyor yazar. Gereksiz derecede yoğun Japonya tasvirleri ve geçmiş karakter ilişkileri ile farklı bir hikaye verebileceğini sanmış Grangé. Ama olmuyor. Ölü Ruhlar Ormanı'nda da faka basmıştın Grangé. Sanırım artık emekli olman gerek.
okununca pişman olunmayacağını düşündüren grange romanı. çok daha farklı bir coğrafya,çok daha farklı ve ilgi çekici bir kültür,farklı psikolojiler ve tahmin edilemeyen tehditler. kanımca gayet sürükleyici,merak uyandıran bir kurguydu. sadece hikayenin başında neredeyken sonunda neredeyiz hissi yaratan kopukluk rahatsız ediciydi biraz o kadar. sonu fazla aceleye gelmiş gibiydi.
jean christophe grange'ın son romanı.
tam bir hayal kırıklığı.
son romanlarını okumadım ama kızıl nehirler, siyah kan ile kıyaslıyorum. ya da polisiye / macera kategorisindeki kitaplar ile kıyaslıyorum...
çok kötü.
zaten edebiyat için değil de, sinema için yazmış gibi.
derdi edebi değil, filmi çekilsin gibi duruyor.
bu hikayeden de gerçi ancak sıradan bir amerikan filmi olur, o kadar.
fransa'da yayımlanmasından bir sene sonra türkiye'de okunma fırsatına nail olunmuş kitaptır. 'sisle gelen yolcu' ile yazarın kurgusunun değiştiğini fark etmiştim. yine de büyük bir heyecanla 'kızıl nehirler' gibi olur belki 'kaikén' diyerek bir günde okudum. okuduğum kitap sanki grangé in değil de alelade yazan birinin elinden çıkmış gibiydi. bakalım bir dahaki kitabı nasıl olacak.
