simit gibi hicbir besin degeri olmayan bir yiyecegi kahvaltida yiyebilecek kadar ac olan fakirdir.
bir de yaninda cay iciyorlarsa fakirliklerini varoslukla tescillendirirler.
simit ve çay. biraz daha az fakirsen yanında peynir ve domates. üzerine de bir keyif çayı (simitle içilen çay, keyif çayı değildir) ve sonra uzaklardan gelen o güzel müzik sesi eşliğinde yak bir sigara.
(bkz: değmen benim gamlı yaslı gönlüme)
benimdir. sonuna kadar yedim ve yiyeceğim. burda reklam yapmıyoruz. ama eğer türkiye'nin sevdiği bu tadın reklamını yapmak ayıpsa tüm türkiye bu ayıbın içinde. çal keke çal.
Simit kahvaltının yıldızıdır. Simit olmazsa olmazdır. Özellikle haftasonu kahvaltısı deyince aklıma taş fırın simidi gelir. tatlıya tuzluyla her şeyle iyi gider ve yanında her şeyi içebilirsin.
Başlığı açanın da fakir olduğunu gösterir. Fakir değilim ama simit poğaça yiyorum. Çünkü neden yemeyeyim, kahve içiyorum neden içmeyeyim. Ekonomik sınıf, insan statüsünü belirleyen tek şey değildir.
