genci kalkıp kendi kahvaltısını hazırlaması gerek. amerikada 18 yaşında çocuklar evlerini terk edip başka bir şehre göçmüş oluyor. iş buluyor, okurken çalışıyorlar, hayata kendileri adapte oluyorlar. babaları ilk arabalarını almıyor, borçlana borçlana ilk arabalarını kendileri almış oluyorlar. ilerleyen yıllarda evlerini de keza. böylece amerikan rüyamız gerçekleşiyor, çarklar dönüyor. bu ayrı bir hikayenin konusu tabi. esas demek istediğim, tamam analarımız bizi muhteşem besliyor, en ufak maddi manevi yaramızı sarmak için seferber oluyor, bizimle yatıp kalkıyorlar ama hal böyle olunca 23 yaşında, eli sikinde, bir baltaya sap olamamış adamlar türüyor ülkemizde.
Karakter sınırlaması: çocuklarına kahvaltı diye mısır gevreği koyan amerikalı anneler.
bilinçli olmaları, çocuklarını özgüvenli yetiştirmeleri vs gibi konularda iyi gibi görünseler de Türk annesiyle kıyaslanamaz bile. Türk annesi yumurtası, peyniri, zeytini, mis gibi demlenmiş çayı, türlü çeşit reçeli, domatesi eksik etmez, sabahın köründe de olsa çocuğunun karnını güzelce doyuracak kahvaltı hazırlar.
"günaydın sweedy, Mısır gevreğin masada."
Çay demle, peynir koy masaya be hey kadın. midesi kurudu çocuğun sabah sabah. Ot oldu bebe ot.
