** kahraman cani sendromu, kahramanlık sendromu ile bağlantılı olsa da, daha farklı bir davranış biçimi şeklinde gelişir. kahramanlık sendromunda, kişi, kendini çevresindeki herkese yardım etmek ve sürekli iyilik yapmak için zorunlu hisseder. bunu yapabilmek adına, hiç bir kural ya da sınır tanımadan, kötü addeddiği kişi ya da durumlarla savaşır.
kahraman cani sendromunda ise, kişi iyilik yapabilmek için, kötülüğü kendi yaratır. daha doğrusu, kendi yarattığı kötülükle savaşıp, insanlara yardım ettiğine inanır. örneğin, bir insana zarar verip, hemen arkasından ona yardım eder veya gittiği bir mekanda ortalığı dağıtıp, hemen sonrasında ortalığın toplanmasına yardım eder. bu davranış biçiminde temel amaç, kahramanlığa odaklı olduğu için, kişi muhakkak bir konuda insanlara yardımcı olma isteği duyar. ve buna bağlı olarak, yardım edecek herhangi bir şey olmaması durumunda, bu sebebi kendi yaratır. burada konsantrasyon tamamen yardım etmeye ve kahraman olmaya odaklandığı için, yapılan kötülük bilinçli bir biçimde gelişmez.
yani; kişi şu şekilde düşünür;
"ben bu insana yardım etmeliyim, ben bu insana ne konuda yardım edebilirim, mesela yere düşerse kaldırabilirim, öyleyse yere düşmeli ki onu kaldırabileyim..."
eylem şu şekilde gerçekleşir;
yardım etmeyi amaçladığı kişiyi, bir şekilde yere düşürür ve hemen arkasından, onun yerden kalkmasına yardımcı olur.
