sanirdim gunduzdu onlarla gecem
icimde umitti dost bildiklerim
ne zaman yikilip yere dustuysem
birakip da gitti dost bildiklerim
hepsi varken baharimda, yazimda:
kisin bir burukluk kaldi agzimda
seneler senesi oysa gozumde
cihana esitti dost bildiklerim
nerde o sozlere kandigim gunler?
her gulen yuzu dost sandigim gunler
acidan kahrolup yandigim gunler
ta canima yetti dost bildiklerim
meydana cikali asil cehreler
aydinlanmaz oldu artik geceler
yalanlar tukendi, indi maskeler
birer birer bitti dost bildiklerim
korkar oldum bana *dostum* diyenden
yoksa yok olandan, varsa yiyenden
ne onlardan eser kaldi ne benden
beni benden etti dost bildiklerim
bilirsiniz işte hepimizin hayatından geçer böyle dostlar, arkadaşlar, sevgililer. kahpelikleriyle ünlüdürler. köşeyi dönünce oyun üstüne oyun yaparlar. öyle fesattır ki yarekleri yüzünü döndüğün vakit bütün hodbinlikleriyle işe koyulurlar. jurnal esnafı gibidirler, hangi haberi nereye nasıl ne hızla ulaştıracaklarını bilmezler. işte onlar için gelsin.
" Zamanede Bir Hal Gelmesin Başa
Ahdı Bütün Sadık Bir Yar Kalmamış
Efendim, Tabibim, Cananım Kalleş Yar Olana Dost Demem Haşa
N'olacak Muhannet Meydan Görmemiş
Ben Bir Yar isterem Derun-U Dilden
Sarfede Varını Geldikçe Elden
Efendim, Tabibim, Cananım
Beni Setreyleye Abudan Elden
Her Yüze Gülen Yar Olmuş Olmamış
Hüseyin Beyhude Ah Etme Naçar
Bir Kapı Örterse Birini Açar
Efendim, Tabibim, Cananım
Buna Dünya Derler Hepisi Geçer Hangi Günü Gördün Akşam Olmamış
"
