fark ettim de, ne zamandır kalemi kağıdı elime alıp bir şeyler yazmıyorum.tadını unutmusum, kağıdın kokusunu unutmuşum, kalemle oynamayı unutmusum. Ufaktan öğrencilik yıllarımı özledim. O zaman kalemi kağıdı elimize almamak için cok uğraşsak da şimdi özler olduk. Silgiyi hele, ne zamandır elime almadım. Silmek kelimesini cok kullansam da hayatımda silgiyi kullanmıyorum ne zamnadır. üçünün ahenkli uyumu...
Kağıt, kalem, silgi hepsi bir bütün olduğunda cok manalı aslında. Başkaları için, hiçbir şey ifade etmeyen bu üçlü; biri olmadan işe yaramıyor aslında. *(şekil 1A). Silgi olmadığı zaman yazı nasıl boka sarıyor görüyoruz. Halbuki silgi ile birlikte ne kadar güzel olurdu ki? Tadından yenmezdi... Hele o defterin üzerimde bıraktığı toparcıklar...Nereye silkelemen gerektiğini bilmeden oraya buraya silkelemek. ve onların manasız büyümesi... Sen yok etmek istedikçe, onların artık mitoz mu, mayoz mu bilmiyorum ama bölünerek coğalmaları. Bir yandan sinir bozucu hal almalarına rağmen, çoğu zaman kağıtla kalem sıkıldıysa birliktelikten, silgi pütürcükleri araya girerek, dikkatleri üzerine çeker ve sonu gelmeyen oyun yumağı...
Özlemişim sizleri, özlemişim o güzel kayganlığı ve özlemişim caps lock suz bir şeyler yazmayı. ayrı kalmayalım bir daha bu kadar. ne siz sessiz kalın, ne de ben sizi özlemek zorunda kalayım...
