kafiyesiz, duru, abartı söz sanatından uzak halk şiir diyorum. zaten ne avrupa köylüsü mozartı dinlemiştir ne de osmanlı köylüsü divan şiiri okumuştur.
daha bizden olsun. abartılı söz sanatları olmasın. anadolunun o çorak topraklarında götünü taşla silen emekçinin doğallığı olsun şiirlerde.
ikisinin de birbirine karşı bir üstünlüğü yoktur kanımca. kafiyeli yazmak maharet ister, kelime ve ahenk uyumunu yakalamak zordur. kafiyesiz yazmak biraz daha zordur çünkü okuyucuyu etkilemek için seçilen kelimeler tabiri caizse nokta atışı olmalıdır.
