kafelerin açılmasının asıl nedeninin insanların tek başlarına bir yerlere oturmasının, çay çorba içmesinin, kafasını dinlemesinin olduğunu bilen insandır. 19.yy başlarına kadar insanlar kafelere hep yalnız gidiyordu. 19.yy'dan sonra insanlar kafelere ikişerli, üçerli, dörderli gruplar halinde giderek bu amacı çiğnemişlerdir.
insanlar nedense kafede tek başına oturan insanlara bir tuhaf bakıyorlar. lan cahil önce sen bi kendine bak, besili camış gibi 4 tane arkadaşınla beraber gelmişsiniz, bir masaya sığamadığınız için iki masayı işgal etmişsiniz, bir de bana garip garip bakıyorlar nasıl sinirlendim şimdi ya. bir de naylon çorap giymiş altına streçe sarılmış dana eti gibi olmuş!
Yalnız vakit geçirmekten hoşlanmaktan da öte, her zaman yalnızlığa mahkum olduğumuz gerçeğini, birilerinin aptal muhabbetleriyle geçici olarak örtmesine izin vermeyen insandır. Birazdan ben de yapacağım.
Yalnızlık kavramını dert etmeyen, kendiyle de zaman geçirmekten keyif alan insandır.
Yudum yudum kahvesini içer, içsesle muhabbet eder, yaşama dair her olguyu usul usul düşünür.
Acınası bir hali yoktur, keyfi gayet yerindedir.
Kendine çay ısmarlamaktan zevk alan insanlardır. Düşüncelidirler. Öyle aydın ruhlu fikir insanları oldukları söylenemez ama vardır ifade etmekten hoşlandığı düşünceleri. Tanışılabilitesi olan insan tipidir. Muhabbet etmek iyi gelir.
ille de yalnız bir insanın bu eylemi yapması mecbur değildir. Bazen kalabalıklardan sıkılırsın. insanlar boğar, yorulmuşsundur. Ha gider orda yeni insanlarla tanışırsın bazen ama olsun. O da bir keyif yerine göre.
Sağdan soldan rahat bırakılırsanız kahvenizi içip, çantanızdaki kitaptan biraz okuyup, biraz etrafı izleyip kafa dinlemek isteyebileceğiniz bir keyiftir.
