sanki kafaya takmak benim dikkatimi daha çok topluyor nedense. kafaya takmaya devam edeyim ben en iyisi. beynim böyle alışmış. bugün 2 kere birinin ayakkabısına bastım yanlışlıkla ama önümde durdukları için mi bilmiyorum.
dünden beri bende çok azalan bir şey. buna ben de şaşkınım. mental olarak kendimi çok iyi hissediyorum. kafam yıllar sonra ilk kez bu kadar rahat olmaya başladı. sorunlar çözülünce, bilgi öğrenince kafaya takmak da yok olabiliyor.
En sinir olduğum özelliğim. Misal birisiyle bir hüsumetim olunca onu büyütüyorum içimde. Sonra kimyam bozuluyor. Hele ki yatma esnasında hatırlarsam allaaah o gece bana uyku yok.
Kötüdür, insana uyku uyutmaz. Hemen her şeyi kafama takarım. Eskiden de takardım ama bu kadar değil. Her ne kadar Dışardan hiçbir şeyi siklemeyen, vurdumduymaz biri olarak görünsem de(ki son zamanlarda hiç de öyle görünmüyorum) en basitinden karşımdaki insanın düşünmeden gelişigüzel bir şekilde söylediği en ufak bir sözü bile saatlerce düşünür kafamda kurar dururum. acaba ne demek istedi, neden dedi, niçin dedi diye.
bazen takmak gerekir. kötü değildir. önemsediğinizi, istediğinizi veya pişmanlığınızı gösterir. kuru bir " özür dilerim"den daha mühim bir durumdur. eğer pişman iseniz kafaya takın delirin, ölün demiyorum tabii ama, hiçbir şey olmamış gibi de davranmamak lazım.
hep yaptıpım. herkesi ve herşeyi kafaya takmak. insanları çok önemsiyorum sanırım ufak bir şey kafam da büyür kocaman olur. kendime çok zarar veriyorum.
O adamla asiri derecede iletisim kurmak istiyorum. Yani bulusmak falan degil, sadece etiketlerimizden ve unvanlarimizdan bagimsiz, insani bir iletisim.
Ama cok sacma bu! 2 gundur bu aklimda. Normalde olmayacak seyler. Ama takildi aklima n'apiyim.
Önceki hâllerim. Zihninizi kontrol altına aldığınız an geçiyor fakat bu bayağı zamanınızı alıyor. Pat diye olacak iş değil. ilk önce psikolojik rahatsızlar yaşamanız gerek.
