kadını da aynı erkeği de aynı bu toplumun.
bu toplumda birinden hoşlanmak, sevmek sadece uzaktan yapılabilecek bir şey haline geldi, tek kelime etmemen gerekiyor.
uzaktan gözüne hoş gelen insan ağzını açınca "lan len" fışkırıyor, yüzüne boyayı süren çağdaş, dar pantolon giyip paçayı kıvıran gelişmiş oluyor.
kimsenin yaşam tarzına karışmıyorum yanlış anlaşılmasın, dikkat çekmek istediğim nokta türk insanının medeniyeti yakalamak için depar atması, hızını alamayıp medeniyeti geçip ilkelliğe doğru yol almasıdır.
kendini ifade edemeyen ve pasif agresif bir gençlik yaratıldı.
doğrusu pasifliği de pek kalmadı, herkes çemkirme derdinde.
bunları yaram olduğu için ya da başka bir sebeple yazmıyorum, gördüğüm, fark ettiğim ve "burada bir sorun var" dediğim için yazıyorum.
gülümsemek, selamlaşmak türk toplumu için lüks oldu resmen.
ha, selamlaşıyor insanlar ama amacı başka.
amacı selam vermek falan değil, "selaamın aleyküüm" yani diyor ki "ben geldim beni fark edip insan yerine koyun".
son bir yıldır özellikle "selamın aleyküm" kalıbını kullanmıyorum.
çalışmalara başladım bakalım, uzun vadede hepimiz ölü olsak da uzundan biraz kısa olan vadede "insanların" yaşadığı bir toplumun parçası olmak var hayalimde.
