'' sus ! yeter ! '' dedikçe daha da çıldıran şımarık ve kötü bir sestir. zaman zaman gelir, sıkılana kadar başı ağrıtır, sonra gider ve hep bu döngüde devam eder.
Bu sese kulak mı vermeli, susturmaya mı çalısmalı yoksa duymazdan mı gelmeli? insanı kimi zaman çileden çıkarabilen durum. Zaman zaman hepimiz de olabiliyor. Bağzılarında sürekli oluyor. Kendimce savaşmayı bıraktım, dinliyorum. Faydalı şeyler söylerse yapıyorum. Boş konuşuyorsa, bi sktir git aq! deyip duymazlıktan geliyorum.
(bkz: bi sus da uyuyalım artık)
Benim için sende hâlâ umut var anlamı taşıyan ses. Bu ses sayesinde hâlâ yaşadığımı, bir şeyler planladığımı, düşünebidiğimi anlayabiliyorumdur.
evet, hep benle konuşan biri var içimde. ben kendimi farkına vardığım günden beri o da var. acaba neden?
belki de sesli düşünüyorum ama içe doğru düşündüğüm için o yankının sesidir. olamaz mı?
