kadın sustuğu zaman konuşur, çığlıklarlar atar, beni buradan al diye bağırır adeta, çek al beni, istemiyorum desemde al beni der, sürükle beni al beni götür buradan , al beni götür benden uzaklara diye haykırır.. güldüğü zaman içi yanar, elinle kendisini sardığı zaman senin sarılmanı ister, ayakta dimdik duruyorken dizleri titrer, omuzuna yaslanmak ister, gözyaşlarını silmeni ister, şehirin kaldırımlarında hızla yürürken o aslında deniz kenarında dalgaları seyrediyordur ya da bir ağacın altında oturmuş şiirler yazıyordur, annedir ama aslında daha küçük bir kız çocuğudur.. kadının sessizliğini duymakta erkeğin başına gelebilecek en büyük lanettir..
haykırışlarını, sevincini, öfkesini, yaşadığ her duyguyu gözleriyle anlatabilen kadın için her şeydir susmak. ihtiyaç duymamaktır, duyarsızlığa hırçınlıkla değil olgunlukla cevap vermektir. ötedir erkeklerin anlayabileceğinden çoğu zaman gerçek bir kadının suskunluğu..
fazla konuşmanın bir getirisi olmadığını belki yaşayarak belki gözlemleyerek öğrenmiştir. soru sormadıkça daha fazla yanıt bulmuştur. hesap sormadıkça olan biten ile ilgili daha fazla bilgi sahibi olmuştur. dert yanmadıkça daha çok duymuştur,'neyin var ' sorusunu. anlattığında daha bir kıymete binmiştir paylaştıkları. can kulağıyla dinlemiştir karşısındaki.
belki sebebi yaşanmış kırgınlıklar değildir.
huyudur. kendini bildi bileli çok konuşmamıştır. söz gümüşse sukut altındır lafını benimsemiş,etrafındakilere müdahale etmekten kaçınıp her şey olacağına varır sözüne inanmıştır.
belki fırtına hiç kopmayacaktır.
yaşadıklarının muhakemesini kabuğuna çekilerek yapıyordur.
ya da ardında kabullenişler değil , karşısındakine duyduğu saygı yatıyordur.
yuzlerce cumlesine denktir bazen. ozellikle erkek suclu oldugu zaman, kadinin sessizligi daha bi' anlam kazanir, daha cok yaralar, daha cok utandirir erkegi.
