Kadınların en hesapsız, en plansız, en gözü kara sevdikleri zaman, ilk aşık olduklarındadır.
Bir kadının ilk aşkı olmak maddi değerlerle tarif edilebilecek gibi değildir. Çok kıymetlidir, tarifsizdir.
Kadını en kusursuz aşık olduğu haliyle bulmak, aldatılmamış, güveni sarsılmamış, yıpranmamış, heyecanları, hayalleri taze, en kötü anda bile ümitli, her kasırgayı göğüsleyebilecek kadar güçlü olan o haliyle...
Erkeklerin ise durumu farklıdır. O tecrübeli, yaşamış ve biraz daha olgun olmalıdır. Erkek kendi ilk aşkını elde etse bile, onu elinde tutması kolay olmayacaktır. Erkeğin ilk aşkı, kadının ilk aşkı gibi olgun bir halde gelmez. Çok acemidir ve aşkı doyumla karıştırır. Erkek aşık oldum dediği anda duramaz, duraklamaları olur ama bir hadde kadar, bağlanmaktan, dizginlenmekten korkar ve her elde ediş, bir kaçışı, arkasından bir arayışı getirir, olgunlaşana kadar.
Erkeğin gözü doymuşu, heyecanlı ama bu heyecanlarını kontrol edip yönetebilecek olanı makbuldür. Erkek daha vakur daha oturaklı dönemlerinde, duygusallığı ve romantizmini mantığıyla birleştirdiği anda bulduğu ve tamam diyebildiği zaman, bir kadının ilk aşkı olabilmeyi başarabilmeli...
Ya da başka bir deyişle, erkek aşık olduğunda son, kadın aşık olduğunda ilk olmalı.. Evet, bir garantisi olmadı bugüne kadar ve olmayacak da ama en güzel "aşk uyuşması", en güzel "aşık tamlaması" bu olsa gerek. Kadın ilk aşkını yaşarken, bu erkeğin son aşkı olabilirse, işte o aşkların en güzeli, devlerin aşkı olur adeta.
Bir piyangodur, bir şanstır, kimine göre bir tevafuk ya da güzel bir rastlantıdır başka birisine göre...
Tadından yenmeyecek bir aşkın denklemi olan sözdür kısaca bu...
