son yıllarda çoğu kadının istediği erkekle yakınlaşıp istemediği erkeği yok sayıp dışlamasından ötürü bazı özelliklere sahip olmayan erkekleri maruz bıraktığı durum.
işin komiği de, tamam, benimle çıkmak ve yatmak istemiyorsun. öyleyse neden bazen uzun süreli olmak üzere bakmaya devam ediyorsun ki ? madem yok sayıyorsun yok saymaya devam et, çelişkiden bıktım artık.
bunun yerine bazı erkekleri aşk ve seksten yoksun bırakmak olarak nitelenmesi daha doğru olacak durum. çünkü kimlerin flört edip seviştiğini, kimlerin yalnızlığı ezberlediğini rahatça görüp fark ediyoruz. bu durumda kendilerinin bir etkisi yok.
etek giymekle/vajina sahibi olmakla kadın olunmuyor (aynı şekilde, pantolon giyip testis sahibi olmakla da adam olunmuyor. neyse, konumuz bu değil) kadın mı kaldı?
şu kısacık short sayfalarca anlatılacak bir gerçeği bize gösteriyor.
kadınsızlık değil de insansızlık çok güzel.
uzun süredir çocuklarla minik fanusumda baya bi keyifliyim mutluyum.
insan yalnızlığı sevince insan batıyor gerçekten.
Bazen bu konuda ciddi kuraklık oluyor. Birkaç yılda bir ben bunu yaşıyorum. bastığın yerde ot bitmiyor, öyle zamanlarda karı kız işlerinin kötü gitmesi dışında, elini neye atsan kuruyor, işlerin ters gidiyor, saçma sapan sakarlıklar yaşıyorsun, yola çıkıyorsun hayvan gibi trafik oluyor, bir plan yapıyorsun bozuluyor, herkes uyuz uyuz tavırlar sergiliyor, bakkal sigara vermeyecek neredeyse. Hiçbir mantığı da yok ama artık auran mı bozuluyor her ne oluyorsa, ara sıra seni yoklayan hatunlar bile trip falan atıyor.
“iyi amk, ölecek değilim ya, napiyim” dediğin anda da hiç olmayacak şeyler oluyor. işler düzeliyor, hiç tanımadığın karı kızdan bile ilgi görüyorsun, herkes iyi davranmaya başlıyor.
insanlar organize şekilde benle taşak geçiyormuş gibi geliyor bazen.
Ama bu döngü illa yaşanıyor ve sebebini asla anlamıyorum.
