yeni hazırlanan "Gebe ve Emziren Kadınların Çalıştırılma Şartlarına Dair Yönetmelik" taslağı ile kısmen kısıtlanan haklardır. tabi ki yönetmelik dışarıdan bakıldığında hamile ve yeni doğum yapmış kadınlara çok iyi şartlar sağlamaktadır fakat iş bulabilirlerse.
bu taslağa göre bazı önemli yenilikler şunlardır ;
--spoiler--
- hamile kadınlara 3 ay doğumdan önce 3 ay doğumdan sonra toplam 6 ay ücretli doğum izni.
- izinden dönen kadınları işe devam ettirme zorunluluğu.
- istenirse çocuk 3 veya 6 yaşına gelene kadar part-time veya 1 yaşına gelene kadar evden çalışma hakkı.
--spoiler--
bunları okuyunca ne kadar güzel diye düşünebilirsiniz fakat herhangi bir iş yasasında işletmelerin kadın işçi çalıştırma zorunluluğu yok. şimdi siz düşünün hangi işveren izinden döndüğünde bu kadar uzun süre part time veya evden çalışma kolaylığı sağlamak ister ?
bu tasarı eğer geçerse genç yaştaki kadın işçilerin çalışma hakları iyileştirme adı altında ellerinden alınmış veya kısıtlanmış olacaktır.
endüstri devrimiyle başlayan 2. dünya savaşı ile birlikte hız kazanan bir sürece dayanır.
kadına atfedilen toplumsal rollere rağmen, feminist hareket ve kadının da bir birey olduğunun kabulü bu kavramın ortaya çıkışını sağlar.
türkiye'nin de taraf olduğu uluslararası çalışma örgütü (ilo) kadınların çalışma hayatındaki yeri ile ilgili bir çok tavsiyede bulunmuştur. ayrımcılık ile ilgili olan sözleşmelerinde bu kavrama da yer verilmiştir.
kadın günümüzde hala tali iş gücü olarak görülse de, çalışma hayatına giriş konusunda, kariyer ilerletmesi konusunda ayrımcılığa maruz kalıp, cam tavan sendromunun mağduru olsa da bu hak vardır ve var olmaya devam etmelidir.
kadınlar evcil hayvan değildir, onlara bakmak tabiri yakışıksız bir tabirdir. kendi ihtiyaçlarını karşılamak için elbette çalışacaktır.
çalışmama tercihi ve bu tercihin desteklenmesi konusunda diyeceğim bir şey yok, bu tercih hem kadın için hem erkek için var olan bir tercih hakkıdır.
not: feminist olarak kategorize etmeye yeltenecek olanlar lütfen feminist kurama, feminizm türlerine bi baksınlar öyle sınıflasınlar.
gelişmeyi isteyen ülkelerde olması gerekendir.
ülkemiz bu konuda yazık ki hala emeklemektedir.
çünkü hala evin işi kadının asli görevi olarak görülmekte, çalışma hayatından türk kültürünün ağırlığıyla tecrit edilmeye çalışılmaktadır.
siz yasayı koysanız da ortada erkek egemen bir kültür var.
(hoş geçen yıl iş isteyen kadına bakanın biri 'evdeki iş yetmiyor mu' diye tuhaf bir soru sormuştu alaycı bir şekilde. yakınındaki saf topluluk da gülmüştü)
evlilik de hayatı paylaşmak sadece sözde kalan bir şey.
kadın için kariyeri evi. dışarda harcadığı emek ekstradan sanki eğlencesine gibi görülüyor.
okumuş da olsa kadın.
başarılı olsa kadınlığından...
aslında çalışma hakkını yasayla tepeden indireceğimize kafaları değiştirmemiz lazım da...
nerdee? insanların işine geliyor böylesi.
erkeklerin büyük kısmı rahatına kıymıyor,biraz da egosundan vazgeçmiyor, kadınların bir kısmı da saksı süs bitkisi olmayı hayat amacı sanıyor.
öncelikle bu hakkı erkeklerden ziyade kadınların benimsemesi gerekmektedir.
günümüzde hala erkeğin çalışan kadınınsa çalışma zorluğuna dayanmayacak kadar narin ve kocasını evde beklemesi gerektiğini düşünün kadınlar mevcut.
çok klasik ama, herkes kendi gayreti ve kapasitesi dahilinde gelir bir yerlere, öyle ya da böyle.
çalışmaksa hak değil bir mecburiyettir gerçekte. insan olamanın gereği.
