bazı kadınlar gerçekten aşağılanmayı seviyorlar. erkek ona ne kadar kötü davransa, o kadar yapışıyor adama. tamamen ona ait hissediyor kendini. kendi olmaktan uzaklaşıyor. tüm kişiliğini bırakıyor adamın ellerine. adamda alıyor o kişiliği, istediği gibi eğip büküyor. kadın teslim olmanın verdiği rahatlığı yaşıyor herhalde, ses çıkarmıyor. boyun eğiyor. bundan tatmin oluyor. seviyorum diyor.
yapma be kadın. bu bir sevgi göstergesi değil ki. kimseye umursamadan sokak ortasında bağırıyor sana, arkadaşlarınla görüşmene izin vermiyor, dışarı çıkmana izin vermiyor, isteğin gibi yaşamana izin vermiyor. küfrediyor sana. neden kabul ediyorsun. kimsin sen? o kim? bi kendine gel, yaşadığın ilişkiye bak. saygı denen şeyin zerresi kalmamış.
öyle çok arkadaşım var ki böyle şeylere katlanan. sıkıldım artık böyle ilişkiler görmekten. hastalıklı ilişkileriniz, saçma sapan kavgalarınız, ağlaya ağlaya anlatıp, ertesi gün hiç bir şey yaşanmamış gibi gene sarmaş dolaş olmanız... o sebeple artık hiç birinize hiç bir şey söylemiyorum. sonuna kadar gidip, sonunda da zaten hak ettiğinizi bulacaksınız. iki tarafta. bunları yapan erkekte, sonunda kişiliğini kendi öldürdüğü bir kadınla beraber olacak. mutluluklar dilerim.
dayağa katlanmanın altında, ya ekonomik yetersizlik ya da mahalle baskısı sebepleri yatar.sigara ve alkol bağımlıları da bunu dayak bağımlılığı zanneder..
