insanlara hakettiğinden daha fazla değer vermemesi gerektiğidir. ister dost olsun ister sevgili günün birinde hepsinin haketmedikleri o değer kadar tepenize pisleyeceğinin öğretilmesi elzemdir.gerçi yaşamadan bilinmez bir kulaktan girer diğerinden çıkar ancak yaşanırsa kulağa küpe olur akıldan çıkmaz. (bkz: en iyisi bırakın kendisi öğrensin.)
insanları acıyan yerlerinden vurmaya yeltenmek şeklindeki hiç de şık olmayan kolaycı girişimlerin küçük insanların mesaisi olduğundan ve bu tip hareketler içinde bulunanların ciddiyetlerini, saygınlıklarını ve samimiyetlerini muhataplarının gözünde ebediyen yitireceklerinden sıkça bahsetsinler ki beyinlerine kazınsın yavrucakların bu cümleler.
kızı erkeği yok gerçi bu işin... sahi, bir de vefayı ve merhameti öğretsinler... bunlar yeter de artar bile.
Kimseye muhtaç olmadan yaşamanın bu toplumda bir erkeğe göre daha önemli olduğunu, kadının toplumda ayakta kalmasının neden bu kadar önemli olduğunu, dürüstlüğün en büyük karizma ve güzellik olduğunu öğretmelidir. gülümsemenin, samimiyetin önemi, yaşama karşı sağlam durması gerektiği de öğretilmelidir. herzaman gülbahçesi olmayan hayatlarımızda sıkıntılarla başedebilme gücünü ona bizzat yaşayarak ve göstererek öğretmeliyiz.
