lise çağlarından sonra yaşamadığım olaydır. aşk için üzülmeye değmeyeceğini erken anlamak güzel. ne bileyim belki yanılıyorum ama kimseyi kendimden çok düşünemiyorum. zaten biri de beni kendinden çok düşünmüyor. sonuç itibariyle beni çok önemseyen biri olsaydı belki üzülebilirdim ama insanlar içimdeki her türlü iyi niyeti tükettikten sonra bitirdim ilişkilerimi. bana kalmam için yaptıkları da onların bencillikleriydi. sevgileri değil. bu toplumda insan o kadar sevgisiz yaşıyor ki iyi niyeti erken tüketiyor. offf offf bunaldım sözlük.
Saçma değildir. Duygusallık her iki cinste de mevcuttur. Fakat kadınlar doğası gereği, erkeklere oranla duygusal anlamda daha hassas ve güçsüzdürler. O yüzden aşk acısını da maksimum dozda ve olağanüstü haller geçirerek yaşarlar. Küçümsenecek bir şey yok. Anlayamıyorsan ayrı tabii.
doğru olma olasılığı olabilecek düşüncedir.
çekerler ama başka bi yakışıklı görene kadar ya da bi mağazada dikkatlerini çeken bi elbise, ayakkabı, çanta görene kadar.. unutmak için sonsuz nedenleri var amk.
