Tıp dünyasının bile hala üzerinde çalıştığı ancak tam olarak çözemediği iki ayrı varlığı bir organla ayırabileceğini iddia eden yazar önermesidir.
(bkz: zekasına kurban olduğum)
bir kadının yüzüne uzun uzun ve detaylıca, bedenini ve uzun saçlarını gözümün önüne getirmeden bakmaya çalışınca kadın yüzünün adam yüzüne olan aşırı benzerliğini fiziksel olarak görüyor ve böylece başlıktaki önermenin aslında doğru olduğunu düşünüyorum. ayrıca kadınların içinde bulundukları duygu durumları üzerinden empati kurmaya çalışınca aslında bu duygu durumlarının adamlarınkinden neredeyse hiçbir farkının olmadığını fark ediyorum ve bu da başlıktaki önermeyi doğrulayan düşüncemi gittikçe güçlendiriyor.
sonuç: kadınların günlük yaşamda yararlandıkları duyu organlarının fiziksel yapısının tamamen aynı olduğu gerçeğinin göze vurmasının, kadınların gördüklerinin, duyduklarının, hissettiklerinin, yaşadıklarının adamlarınkiyle hemen hemen aynı olduğu gerçeğinin anlaşılmasını sağlaması. bunu anlayamazsak ataerkil toplum yapısının kadınlara biçtiği toplumsal cinsiyet rolleri yüzünden gözümüze bir illüzyon perdesi çekiliyor ve böylece özellikle biz erkek insanların bu gerçeği görmesi engellenmiş oluyor. sonra da "erkek adam ağlamaz" gibi aslında kültürel olarak inşa edilmiş toplumsal normları körü körüne benimsiyor ve savunuyor, kökeni bedensel olmayan duyguların, düşüncelerin, ihtiyaçların ve davranışların cinsiyetlere göre farklılaşmasının doğal olduğunu zannediyor ve farkında olmadan cinsiyetçilik denilen belaya bir katkı da biz sağlamış oluyoruz.
