uzun yol yolculuklarında olsun, umumi tuvaletlerde olsun, çişini kendi el becerisiyle yapamayan erkek çocuğu eylemidir. dramdır dram.
ne utançlar yaşanır. hatıralarda pis pis izler bırakır bu olay. bir erkek çocuğu düşünün. düşünün ki; bu erkek çocuğu kadın tuvaletinde çiş yapıyor... o erkek çocuğu yanımızda. merhaba x.
noluyo lan? iyice olay yerinden canlı bağlantı yapan sunucu moduna girdik.
bu olay her dört erkekten üçünün başına gelmiştir. şimdi sokaklara çıkıp kimseye "küçükken kadınlar tuvaletine girmek zorunda kaldınız mı?" diye sormadım. sormam, soramam da zaten. kan alırlar kan...
bazı çocuklar bu zorunluluktan ayrı bir keyif alır. hani küçük çocuklar için karşı cinsin tuvaletini nasıl yaptığı sorusu çok önemlidir. çocuk o kadınlar tuvaletinde bir şeyleri keşfedebileceğini düşünür. sonuç yine hüsrandır, orası ayrı.
bazı çocuklarsa basarlar bağırtıyı. girmem de girmem, girmem de girmem. ulan sıpa, gir işte nolacak? küçücük veletsin havan mı bozulacak?
neyse. bu girmek istemeyen çocuk annesini tabiri caizse rezil eder. garibim, annelik içgüdüleriyle çocuğun peşinde heder olur, derbeder olur. olur ama o vicdansız sıpa aldırmaz, yine basar bağırtıyı.
sonra eğer anne çocuğu tuvalete sokabilmişse ki bu %80 ihtimaldir, çocuk biraz psikoloji bozukluğuyla olayı atlatabilir. ama eğer çocuk tuvalete girmediyse (bilin bakalım bu kaç ihtimal?) %20 ihtimal olan bu durumda çocuğun anneyi canından bezdirme süresi yolculuğun sonuna kadar, ya da diğer molaya kadar devam eder.
ahh çocuklar... bazen sizi dövmek istiyorum. sadece bunu hak edenlerinizi. ama aklıma geldiğinizde bundan vazgeçiyorum.
