Kadın türünün, insanlık tarihinde açtığı derin yaralardır.
Ah onlar ki insanı düşünmekten, faaliyete geçmekten alıkoyarlar.
Hani ahlak savunucusu bir insan olsam diyeceğim ki neslin devamlılığı için bile çekilmezsiniz hainler!
Kant'ın bunlarla ilgili tavrına da bayılırım hoş. Nietzsche desen, ah o zaten her tür gizli ve hain arzularını açığa çıkarmıştır bunların.
Fütursuzca arzularlar, bencilce isterler.
Sahip oluncaysa işin rengi değişir, tadı kaçar.
Şanslıyım ki tanrısal vasıfları içinde barındırabilen ancak bir o kadar da mütevazı bir derin insanım ben!
Yoksa hunharca cezalandırırdım bunları!
Ama hayır, ben böyle bir tanrı değilim. Siz iyileşene kadar size doğru yolu tebliğ etmekten geri durmayacağım.
Bir gün yine çimenlere oturmuş "tarihin yaşam için yararı ve yararsızlığı üzerine" kitabını okuyordum. Bir yandan da "ah Nietzsche, yaşasaydın da biraz daha yazsaydın."Diye içten içe hayıflanıyordum.
Yanıma, siz insanların tiki tabir ettiği kızlar yanaştı. Pis parfüm kokuları genzimi yakıyordu. suratlarında bir ton makyaj, hepsi palyaço gibiydi. Biri her tarafından selülit fırlayan bacaklarını açmıştı (evren, sana sığınırım.) bir tanesi ise türbanlıydı ancak ne okuduğumu görmek için eğildiğinde o melun tangasını görmüştüm. Benim için ahlaksızlık adına her şey mübahtı evet, ama kadınlardan tiksiniyordum azizim.
Türbanlı olanı "aa şu pos bıyıklı herifin adı neydi, onu okuyor bu! Öff, alacakaranlık dururken yani! Cahil işte!" dedi. Diğerleri de melun kahkahaları ile tasdik ettiler. Tiksiniyordum bu cehaletten! Bu ne sığlıktı! selülitli olanı kitabı elimden çekip almaya çalıştı. Elini kitaba atmasıyla çevik bacaklarımın eline tekme atması bir oldu. Kadın eline dokununca derin düşüncelerim onlar gibi sığlaşabilirdi çünkü. "Ayy!" diye ciyak bir çığlık attı. Saatine çarpmıştı tekmem ve sanırım camı çatlamıştı. "rolex'ti bu seni lanet!" gibi Amerikanvari bir tepki verdi bana. Ben de "keşke kafanızdaki camlar da çatlasa ve içeriye bilgi alabilseniz." Dedim. Ve sessizce uzaklaştım oradan. Ben uzaklaşırken yandaşları hala kızı teselli ediyordu. "kızım alışveriş merkezi şurası yani, alırız hemen bir tane swatch, ucuzundan. Eve gidene kadar idare eder üzülme yani." Diyorlardı. Yarattıklarına acıyan bir tanrı edasında acıklı bir bakış attım onlara, doğru yolu bulamayacak olsalar bile hallerine üzülüyordum. Yürüdüm ve o uyuyan kalabalığın önünden ağır adımlarla geçip gittim.
