kadınlar erkeğe yemek yapmak zorunda değildir, doğrudur.
istemeyerek yapılan yemekten bir lezzet olmaz o evlilikten de hayır gelmez zaten.
seven kadın sevdiğine özenerek istekle yemek yapar, gözlerinin içine bakar beğendimi yaptıklarını diye.
istemezse yapmaz birkaç gün erkek yapar gerekirse aşkın olduğu yerde yemek bahanedir.
işin güzel tarafı zorunda oldukları için yapmadıklarıdır zaten, içinden geldikleri için yapmalarıdır. ister kadın ister erkek bu böyle olmalıdır. bu böyle olacak uleeyn.
çiftin yaşadıkları koşullara göre doğru ya da yanlış olabilecek önerme.
eğer bu çift, yalnızca erkeğin çalıştığı, kadının evde oturduğu bir modele göre yaşıyorlarsa; evet, kadın erkeğe yemek yapmak zorundadır.
bir kişinin bu ortak yaşamı sürdürmek için çabalaması, diğer kişiye de sorumluluk verecektir çünkü. o da eğer onurlu bir insansa asalak olmayacak, kendi alanında elinden gelen çabayı gösterecektir.
(bu sav, bizim toplumumuzda pek görülmese de kadının çalışıp erkeğin evde durduğu birliktelikler için de geçerlidir; bu durumda erkek yemek yapmak ve evi idare etmekle yükümlü olacaktır.)
ama bu çift, hem erkeğin, hem kadının çalıştığı bir yaşam biçimini sürdürüyorsa; o zaman söz konusu önerme doğrudur. ekonomik sorumluluk paylaşıldığı gibi ev idaresi sorumluluğu da paylaşılmak durumundadır. yemeği daha iyi kim yapıyorsa o yapabilir, evin temizliği ve düzeniyle de diğeri ilgilenir; iş bölümü yapılır.
şuan da tam bu sorunsalı yaşıyorum, evdeki herkez memlekete gitdi, gunlerdir evde adam gibi yemek yediğm yoktur, marifetli olanlarınız bana ulaşmalıdır.
kadın isteyerek ve severek yemek yaparsa o yemek büyük bir keyifle yenir. sevgisiz yapılan yemek tad vermez. kadın kocasına yemek yapmayı külfet olarak görüyorsa yapmaması daha iyidir. o evliliğin temelinde sağlam olmayan bir şeyler varsa üstelemekte de bir anlam yoktur. bu bakımdan önermede haklılık payı var diyebiliriz.
