Çoğu yerde sıklıkla karşımıza çıkan, yazılı, görsel basın ve sosyal platformlardaki bu hadise iğrençlik seviyesinin sınırlarını zorluyor. Her sabah kabus görmüş gibi bizi panikleten manşetlerden ve son dakikaya ayarlı şok haberlerden oluşan tabloyu görebiliyor musunuz?.. özellikle erkek ölümlerinde ölen er kişiye, annesinin, eşinin gözyaşları üzerinden beyin manipulasyonu yapılması bu topraklarda erkeklerin aslında ne kadar önemsiz olduğunun göstergesi değil midir?..
Görsel ve yazılı basında sıklıkla rastladığmız; "gözü yaşlı ana, baba, kardeş", şehit asker ve/veya polis,yeni evliydi/evlenecekti, karısı 5 aylık hamileydi ya da 2 yaşında çocuğu vardı vs. görüldüğü gibi, haberlerde düzenli bir biçimde gözümüze sokuşturuluyor. Diğer yandan yitip giden erkeğin hayallerini göremiyoruz, ölen erkeğin yaptıklarını/yapacaklarını göremiyoruz, daha da önemlisi ölen bir erkeğin öldüğünü göremiyoruz. Bir erkek ölürse; gözleri iri, elleri güzel, memleketimin naif ve ezilen, kirli bir savaştan sebep ölümden!.. bir erkek ölürse; kendine ait olmayan bir şeyden istese de istemese de!.. bizler yalnızca annelerinin göz yaşlarını önemsiyoruz. Kocasını kaybetmiş bir kadına, kardeşini kaybeden bir ağabeye, babasını kaybetmiş bir çocuğa... yitip giden cana oluyor. annesinin göz yaşı dinecek, karısı belki yeniden evlenecek ama yitip giden ocan bir daha geri gelmeyecek.. peki bunu önemseyen kim?. Umursadığımız tek şey, kadınların gözlerinden akan yaşlar, gerisi kıymetsiz, gerisi değersiz. sanırım takkeyi önümüze koyup düşünme vakti geldi de geçiyor.. neyi ıskalıyoruz?..
Yıllardan beridir süre gelen Terör örgütüne karşı öne sürülen iddia "analar ağlamasın, kadınlar kocasız kalmasın", "çocuklar yetim olmasın" ekseninde olduğu bu ülkede, insan hayatına verilen değer de elbette tamamen önemsizdir. Kimi zaman mezara tek parça halinde bile gömülme şansı olmayan şehitlerimizin, umutları, hayalleri, hüzünleri, sevinçleri, yapmak istedikleri, bize asla ve asla anlatılmaz. Bir erkeğin tek görevinin anasına evlatlık, karısına kocalık, çocuklarına babalık, vatanına sahip çıkan vatan evladı olarak sürekli bizlere empoze edilmiştir. Eğer çevrende kimin kimsen yoksa; sen bir hiçsin!.. bir kadın, bir karın, bir baban yoksa senin ölümünün bu topraklarda hiçbir değeri yoktur. Erkek denilen şahsiyetin öncelikli görevi karısının rahmini sulamak, anasına babasına hayırlı evlat olmak, vatana sahip çıkmaktır. Erkek dediğin böyle olmalıdır, ötesi değildir. Bu topraklarda erkeklerin ölmesi gayet doğaldır, onlar için ölüm daha haktır. Tek problem arkalarından ağlayan kadınlardır. Ölmeleri sorun değil de, arkasındaki kadınlar ağlıyor, üzülüyorlar. Bu yüzden ölmesin erkekler, ardından ağlayacak kimsesi yoksa siktirip ölsünler, başka neye yarıyorlar ki?.. siz hiç kimi kimsesi olmayan bir şehit haberi duydunuz mu?.. hayır duymadınız.. ve duymayacaksınız
Sahi Neyi ıskalıyoruz?.. Düşünüyorum. Soruyorum. Bir türlü içinden çıkamıyorum.
Bilmediğimiz ne olabilir?..
ölmüş kurtulmuş olan arkasında bekleyenlere oldu diyen zihniyet elbette. sonuçta yaşamanın zorluğunu kabul etmiş öbür dünyanın güllük gülistanlık olacağını düşünene insanların fazlalığıda göz ardı edilmemelidir.
