ikinci hikayesi o kadar sıkıcı ki, bir an kitabın son 5 sayfası kalmışta bitirememişim gibi hissettim kendimi, aslında orada bize esas kızın ne kadar sıkıldığını anlatmak istemiş yazar, anlatmışta kendimi otobüsten dışarı atacaktım az daha !
gerilim doruklara çıktı mungan'a yavaş yavaş küfür etmeye başladım, fakat içimde bir umut var bu hikaye güzel bir hikaye aslında ? ama bir türlü sıkıntı geçmiyor?
karakter ve ben çok sıkılıyoruz, bir an diyorum sözlükte bundan bin kat daha güzel hikaye yazacak adamlar var , ve hele şükür sonunda olan oluyor kadın da bende sıkıntıdan kurtuluyoruz, aslında sıkıcı karakter bile sıkılıyormuş oda patlıyor ağlamaya başlıyor hepimiz kurtulduk.**
" Hayat hep bitirilmesi gereken islerden sonra baslayacak bir seydi onun icin ve bir turlu istedigi gibi baslamiyordu." cümlesiyle günümüz yaşamının üzücü trafiğini dile getirmekle işe başlayan kitap.
murathan mungan taptığım bu adam yine yapmış yapacağını, kelimelerin kendisine nasıl itaat ettiğini bize bir kez daha göstermiş. elimden bırakamıyorum ben bu kitabı, bitirdiğim öyküleri tekrar tekrar başa dönüp okuyasım geliyor ve doğal olarak kitap bitmiyor, zaten bitmesini isteyen de yok.. en sevdiğim ise trabzon burması oldu, içimi acıttı hemde çok.. mungan yine farkını ortaya koymuş, kadından kentleri, kentlerin kadınlarını yazmış. sorasım geliyor, beni tanısaydı hangi kentin hikayesine yakıştırırdı acaba?
mutsuz 16 kadın ve 16 şehir. sonuçta da tuhaf bi şekilde hepsinin hayatları kesişir. mutsuz bi döneminizdeyseniz kendinizden de bişeyler bulabileceğiniz bi kitap. zaten sözkonusu murathan mungan'sa kötü bişey pek mümkün değildir. ustaya saygılarımı sunarım.
otogarlardaki telaşlı, heyecanlı, kederli, yorgun binlerce kadın yüzünden yola çıkılarak yazılmış 16 hikayeden oluşan murathan mungan kitabı. bazı hikayelerde geçmişte bir vakit kahramanıyla aynı havayı soluduğunuz izlenimine kapılıyorsunuz. ustalıkla yazıya dökülmüş iç konuşmalarda kendinizi bulabiliyorsunuz.
çimlerde yuvarlanırcasına okunulan kitap. o anlatıma hayran.
"bir kokuyla, bir tatla yeniden o yaşlara dönebiliyorsa insan, sonsuzluk budur! demek ki hiçbir şey kaybolmuyor, hatta ölünmüyor bile, havanın boşluğunda geri gelmeyi bekliyor zaman; hatta belki insan! proust gibi bazı yazarları asıl şimdi okursa, daha çok kavrayıp anlayabileceğini düşünüyor suna. gençken okunan kitaplarda insan zamanı fark etmiyor. kitaplar senden zamanı bekliyor."
murathan mungan'nın en iyi kitaplarından biri. kadınları, kadın gözüyle görebildiği bir gerçek.
"Bazı hikayeler bir kerede anlatıldığında ya da bir kerede dinlendiğinde daha cılız bir etki bırakır insanın üstünde; bazı hikayelerse , parça parça gün ışığına çıktıkça, özel bir güç, gerçeküstü bir nitelik, insanın var oluş nedenlerine uzanan bir derinlik içerir."
bir oturuşta soluksuzca tüketilmeyip, yavaş yavaş okunması gereken, kendinizden de birşeyler bulabiceğiniz kitaplardan...
106.sayfasında;
"Zaten hep öyle olmaz mı?hayat demek,biraz da zamanında anlamadıklarımıza karşı duyduğumuz pişmanlıklar demek değil midir?" cümlesinin geçtiği kitap.
geçmişe özlem, çağrışımlar ve kokularla geçmişe dönme, yalnızlık, okudukça anlam bulan nice duygu. her hikayenin sonunda bir hüzün, diğerine geçemiyorsun bile. herşey ayrıntılarda, murathan mungan kadınlık hallerinin öyle ayrıntılarına girmiş ki, üzerinde düşünmediğim ne çok şeyin ortak bir duygu olduğunu öğrendim. her murathan mungan kitabı gibi okunmayı fazlasıyla hak ediyor.
fazla hüzünlü, fazla melankolik, fazla yanliz kadinlardan olusan sehirler ve o sehirleriyle bütünlesip kitabin atmosferini daha da duygusal yapan kadinlar...
murathan mungan'in en iyi kitabi degil belki ama, düsününce hem okuyucu hem de yazar gercekten de kadinlarin dünyasindan bakabiliyor sehirlerin hikayelerine ve öyle ustaca baglaniyor ki sonunda tüm hepsinin hayati, hakkini vermek gerekiyor ortadaki emegin, okuyarak.
sürekli acı çeken, aldatılan, evlenmek istemeyen kadınları anlatan kitaptır.
bir kere kadın çok iyi bir mevkide çalışıyorken ve şehir dışında bahçeli bir eve sahipken öyle eski kocasını hatırlayıp yalnızlığına gömülmez.
bize kadınları anlatma murathan mungan, yok öyle bir dünya.
Alsancak iskelesi, overlok, asker bavulu, Nurhayat, Adana SEyhan Oteli, dansöz kıyafeti, Emine, burma bilezik, Maşatlık, tahta basamaklar, sevgi, boşanmak, beyaz şarap, eski Mudanya yolu,Esme, Rumlardan kalma ev, tütün ilacı, çinko kevgir, taşlığa vuran ay, Şengül, Yeşilırmak, çay bahçesi, yetiştirme yurdu, Nihal, Ankara il Radyosu, Cebeci, goralı sandviç, Tansel Plak, Nazan, Sinop Kalesi, kuğu biblo, çeyiz, Yıldız, Kanat Turizm, mola yeri, Çanakkaleli Perihan, Meltem, Cacabey Camiii ilk tayin, saat kulesi, rüzgar gülü, Tülay, Erzurum dağları da kar ile boran, Yakutiye Medresesi, iki bavul, Fotoğrafçı Aram, Suna, Diyarbakır surları, terörle mücadele, Küçe Sofrası, Hakimehanım, Aslı, Lüks Terzi, Foto Zafer, Taş sinema, Nebahat Abla, sundurma, elma-armut kuruları, zehir sağmak, Asiye, Pozcu Mahalesi, sabahın beşi, yazlık bahçe, Zozan, Esenler Otogarı.
Kitabın arkasında bunlar yazar ve binevi özetler konuları yazar. Metis yayınlarına ait olan kitapta her kadın kendinden bir yer hayatın içinden kareler bulur. Her kızın çektiği özlemler yansıtılır yine kadının ağzından. Yalnız olmadığınızı hissettirir Kadından Kaleler. Hayatın çalkantısında savrulmuş kadınların yaşantısından çok çevrenin onlara verdiği tepkidir yazarın inceden de olsa dikkat çekmek istediği. Boş bir zamanınız varsa ve hayata bir de kadın gözünden bakayım diyorsanız çok güzel bir kitap sunmuş Murathan Mungan...
''dünya, her şeyi, kendi zamanı, kendi duyguları, kendi durumlarıyla ölçüp biçen insanlarla doluydu ve o insanlara bir şeyler öğretmek gerçekten zordu''
* bir erkeğe muhtaç olmamak adına ekonomik özgürlüğünü kazanmak, kariyer yapmak, mesleğinde ilerlemek isteyen kadınları yalnızca erkekler değil, geride kalan arkadaşları da terk ediyor, kazanmak için mücadele ettikleri hayatlardan geri çekilerek onları tek başlarına bırakıyordu.
* insanlar aynı biçimde, aynı yönlere doğru değişmiyorlardı. Çoğu kez mazi ortaklıkları şimdiki zaman arkadaşlıklarını diri tutmaya yetmiyor ama insanlar bu gerçeği kabullenmeyip her şey eskisi gibi sürsün istiyorlardı. sanki bir şeyler hiç değişmeden olduğu gibi sürerse, hayat daha gerçek, dünya daha inandırıcı bir yer oluyordu.
farklı kentlerdeki,farklı kültürlerdeki farklı kadınların farklı hikayelerini anlatan * murathan mungan şaheseri.
--spoiler--
hemen herkes hayatının film sahnelerine benzediği anları daha değerli bulmaz mı?
--spoiler--
--spoiler--
dünya, her şeyi; kendi zamanı, kendi duyguları, kendi durumlarıyla ölçüp biçen insanlarla doluydu ve o insanlara bir şeyler öğretmek gerçekten çok zordu.
--spoiler--
