herhangi bir dine, dile, ırka sahip diye diğerlerinin kutsallarına(anne - evlat-din-dil-ırk kültür-örf) saldırma hakkını kendinde gören insan bozuntusudur.kimsenin yüzüne söyleyemeceği pis düşüncelerini ancak ve ancak bir nickin arkasına saklanarak söyler imitasyon insandır (bkz: klavye delikanlısı).
bir kişiye cinsiyeti üzerinden bir hakarette bulunulmadığı müddetçe bir cinsiyete nefret kusulmuş falan olmaz. her halta pozitif ayrımcılık karıştırmayı, sıradan şeylerin birini diğerinden ayrıcalıklı konuma getirmeyi, her şeyden duyar malzemesi yaratmayı bırakın.
hani çocuklar farklı bir olay. çocuk, ayırt etme gücü tam oluşmadığından çocuktur ve her yaptığından yetişkinler gibi kınanamaz, ağır ithamlara uğramamalıdır.
