aşırı metaforik ve anlaması güç oluyor. hayır, anlıyorsunuz da; ama içinizde bir hayranlık değil, "hassiktir lan bu muymuş bu" şeklinde bir küçümseyici şaşkınlık yaratıyor.
kaldı ki bu haleti ruhiye tasvirimi ismet özel daha güzel ifade etmiş:
"Kadın şairler aşktan bahsettikleri zaman
Divitlerin ucu eğrilir akıtmaya başlar hokkalar
Nedir bu dersin ciyak ciyak
Duyulur arş-ı âlâda ipsiz birinin çürümüş tahta perdelere"
