iyi bir işim ve mesleğim var, halen okumaya devam ediyorum. fakat ileride durumum iyi olursa çocuklarımı büyütmeyi, en azından bir süre evde olmayı tercih ederim. bunun vizyonla filanla ilgisi yok, tamamen tercihler ve hayat şartlarıyla ilgili.
Kadın bekarsa çalışmalı evli ise , ve çocuğu varsa öncelik çocuk olmalı. Onun bakimi , ilgisi sevgisi olmali. Annenin verdigi sevgiyi , hiç-bir bakici kreş veremez. Ilk 6 yil annenin eli çocuğun üstünde olmali. Sonra çalışma hayati düşünülebilir. O da kadini ezmeyecek bir iş olmali.
Düzgün bir mesleği varsa çalışmalı. Parası varsa ve iş kurabiliyorsa yine çalışması mantıklı. Mecbursa yine bulduğu herhangi bir işte çalışmalı ancak mecbur değilse ve mesleği yoksa ev hanımı olması daha mantıklı. Benim şimdi kalkıp merdiven silmeye gitmem abes olur örneğin. Herkes der paraları mı yok da merdiven siliyor?
üstelik dinen düşünecek olursak da hz. peygamber'in eşi tüccar idi. hiçbir atamız bu sözü geçen hayat tarzını benimsememişti hatta osmanlı'da kadın ekin eker, rızkını biçerdi. "biz atamızdan böyle gördük" diyen yavşak hangi atasından böyle görmüş acaba, sormak lazım.
Çalışmayan kadın mutsuz olur otomatik olarak. O açıdan çalışmalı meşgul olmalı diye düşünmekteyim. Tabi anne olduğu zaman başka en azından belli döneme kadar çocuğunun yanında olmalı. E ondan sonra zaten curcunaya dahil oluyor artı eve de alışıyor. Ondan sonra kendisi üşenir zaten.
