anne, kız kardeş ve bu pozisyonda olan tüm kadınlar devre dışıdır bu entryde.
eğer gerçekten değecekse, benim kişiliğime uyan, hayallerime, ideallerime gerçekten hitap edebilen, edemiyorsa bile bir nebze saygılı olmaya çalışan, ruhunu da benim ruhumla bağdaştırabilen biri olursa, hayatımı adayabileceğim bir varlıktır kadın.
ama işte, bir kadın için bunlar zor şeyler olabilir. aslında baktığınız zaman, o kadar da çok şey istemiyorum. sonuçta, sonuçta ımm ben de insanım ya.
bir kadına sırf kadın olduğu için saygı duyabilirim; fakat o kadın feminist olduğunu söyleyince tüm havası kaçıyor. böyle bir avamlaşıyor gözümde, pespaye, lümpen bir profile bürünüyor.
Eskiden anaydı, sevgiliydi. Şimdiyse koca bir Hiçtir. kadını kadın yapan tüm değerler bozuldu ne kadın kadın gibi ne erkek erkek gibi. Herkes somut bir kafa yapısına sahip. işte Bu yüzden edebiyatı yapılacak kadınların nesli tükendi.
Boktur.
Komik birşey anlatayım size. Daha doğrusu trajikomik. Bildiğimiz bir doktor vardı. Bildiğiniz tıp fakültesi mezunu, özel muayenehanesi olan biri. Sürekli içermiş.. kadınları şikayet edermiş. Ve bu herifide hiçbir kadın beğenmedi. Kendi karısıda boşadı. Zamanla otekileştirildi. Sokakta yürüyemez hale geldi. Yaşadığım şehrin insanları dindardır. Geri kafalıdır.
Koca doktor çöp gibi oldu. Yemin billah. Hah bak terkeden karısı ve sehirdeki başka kadınlar, ve de o dindar adamların çocukları çok sporcu oldu. Karılar "mature" çocuklar "playboy" oldu.
Bende alejandro yum. *
Eskiden güzel anlamlar ifade eden karşı cins idi.
Şimdi karşılıklı çıkar ilişkisinden tek taraflı fayda sağlayan varlıklar oldu.
Peki bu çıkar ilişkisinde karşılıksız faydayı kim veren kim. Acabaaaa kim?
