kadın ne ister ? keşke bu soruya verilebilecek bir cevap olsa ama öyle iste kadınlar bunu ister diyemezsin. sonuçta insan bu garip varlık.
fakat okuduklarimdan, gozlemlerimden yani tecrübelerimden yola çıkarak birkaç vazgeçilmez sayabilirim.
1-kadın sözünün eri erkek ister herşeyi yap demiyorum yapmayacağın şeyler için söz verme altin kural bu soz veriyorsan yapmak için elinden geleni ardina koyma.
2-güvenilir erkek ister elbette gözün karıya kıza çarparak bakmakla süzüp taciz etmek arasında fark var bunu anla ona göre millete bak.bir pislik yediysen arkasında dur adam ol işte hata mı yaptın kız sana bakınca hatasının sonuçlarına katlanmayi göze almış birisini görsün.
3-nezaket ister bak yumuşaklık gereksiz kibarlık demiyorum nezaket iyi anla.
4-kesin erkek ister.yuvarlak cumleler kurma neysen o ol paran bittiyse düzgün üslupla söyle arada kalacağı durumlara sokma onu.
5-değerli olduğunu, ,senin ona değer verdiğini hissetmek ister bazen bir bakış bazen bir öpücük bazense ufak dokunuşlar.
6-cesur erkek ister bak kabadayı değil acımasız değil şiddet yanlısı değil kadın için deger verdiği kadin uğruna babalar gibi dayak yemeyi göze alan ve bundan mutlu olan erkek olmuş adamdır.
sonuç olarak kadın senden ona biraz baba biraz abi biraz arkadaş olmani ister ama herşeyden önemlisi uğruna üzülmeye kendisini yıpratmaya değecek biri oldugunu hissettirmeni ister.
Kadın ne ister sorusunu şuraya koyarken aklınızdan geçen belki de “kadın ne istemez ki…” olabilir. Yapmayın, önce bir düşünün.
Kadın denen bu dünyevi varlık daha nefes aldığı ilk gün istenmeyip sırf erkek olmadığı için insan sınıfına konulmayıp diri diri gömülmedi mi? Kadın denen masum varlık, daha masumluğunu kaybetmeden erkeklerin zoruyla bilmediği bir hayata çocuk yaşta itilip “artık orada yaşa, artık sen büyüdün” denilip bir gecede kadın, 9 ay 10 gün sonunda da anne olmadı mı?
Kadın denen bu haklı varlık, en büyük haklarından biri olan öğrenip dünyayı keşfetme, bir meslek edinip kendini değerli görme hakkını birkaç akıl yetimi kaba insan yüzünden kaybedip cahil kalmadı mı? Kadın denen bu bilgili varlık, bir şeyler konuşulduğunda kendi fikrinin sanki bir ucube gibi görüp söylemeye çekinmesi yüzünden bütün sözlerini içine ve ön yargı parmaklıklarına hapsetmedi mi?
Kadın denen bu güzel varlık, Allah’ın ona bahşettiği üstelik önceden isteme hakkı olmadan sahip olduğu iki göze, bir dudağa, bir tutam saça dünyanın en büyük kötülüklerini saklayan adamlar yüzünden hayatına bir bez parçasından bakmak zorunda kalmadı mı? Kadın denen bu namuslu varlık, bazı namus yoksunu zihniyetlerin zorlamasıyla sünnet olmadı mı?
Kadın denen bu vakur varlık, hayata geldiğinden beri başına gelenleri sorgulamadan belki de çaresizlikten başını önüne eğip geleceğini bilmedi mi? Kadın neyi bildi?
Biliyorum, her erkek aynı değildir, her kadın da. Ama her çocuk aynıydı. Bütün çocukların mutlulukları aynı, bizim mutsuzluklarımız apayrı… Nerede kaybettik masumiyetimizi?
ilkokula giderken artık erkek çocuklarla oynamamamız söylendiğinde mi yoksa ilk ruj sürdüğümüzde mi? Belki döngüdür bu, sürüp gidecek. Belki de değiştirebilecek kadar güçlü veya istekli değiliz. Belki böyle geldi, böyle gidecek diyoruz. Ama küçücük bir adım kadını ileri taşımaya, sahip olduklarına kavuşmaya, varlığını ve farkını bilmeye yeter de artar bile.
Eğer sen zihninin kuytu köşelerine sakladığın çocukluğunu ve masum hallerini hatırlarsan ben bugün senin yüzünden değil senin sayende yaşıyorum ve mutluyum diyebilirim. Senin sayende!
