sanat filmlerindeki yıkık erkeklerin yapmaya bayıldığı bir aktivite. yıkıklıklarını bu şekilde gözümüze gözümüze sokarlar.
gece olup da yalnız kalınca çıkarır zulasından ya da kirli sepetinden bir don, yapıştırır yüzüne, nefes nefese 31 çeker. sapık gibi hareketler yapar, bazen boşaldıktan sonra duygusallaşıp ağlayabilir de.
şahsen en son bir başkadır'daki sinan için kim bilir ne zaman böyle bir olaya girecek diye düşünürken çıkarıp temizlikçinin başörtüsünü koklayarak asılmıştı. yanılmamış olmanın haklı gururuyla izlemiştim o sahneyi.
böyle karakterlere hep üzülmüşümdür. derdi amsızlık ya da değil ama dönüp dolaşıp yine bunun üzerinden bir tatmine girişir, hayal kırıklığına uğrar sonra. boşalana kadar iyidir aslında ama sonra yine aynı yıkıklık.
böyle adamların filmini çekmeyin artık. bizdeki de yürek ulan.
orta sonda gökhan diye bir arkadaşım vardı. evine girip çıkardım devamlı. bir ablası var o zaman 20 yaşında. bir gün dayanamadım banyoda çamaşırlığı karıştırmaya başladım. ya anasının ya ablasının donunu bulup, koklayıp asılacam.
şansıma çiçekli, mavi kız donu denk geldi. ekşimsi bir kokuyu içime çeke çeke asılmıştım.
