özellikle bilgisayarla ilgili satışların ve tamirlerin yapıldığı tüm elektronik aletleri görebileceğiniz, haftasonları çok kalabalık olabilen istanbulun anadolu yakasının Taksimi denilebilir.
eski arkadaş albümünden yepisyeni bir ezginin günlüğü şarkısı.
bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ben
gidiyorsun hiçbir şey söylemeden,birden
kadıköyde'de bir yağmurlu bahçeden
yıllar külleniyor,izi kalıyor aşkın
yüreğim kurtulsa da yangından,alevden
yana yana kül olayım,unutup yine sevdalanayım
geçmem bir daha kadıköyden
sen uzaklarda ülkem, ben gurbette bir göçmen
zamanı doldurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
yana yana kül olayım,unutup yine sevdalanayım
geçmem bir daha kadıköyden
belediye, kadıköy'ün en eski mekanlarından birisini belki de daha büyük bir rant için kapatmaya uğraşıyor, mahkemelere gidiyor. pastane sahipleri yürütmeyi durdurtuyor ama belediye yılmıyor, duvar çekiyor pastanenin önüne, yanına. 50 yıllık pastane tarihe karıştırılmak isteniyor.
özeleştiri kültüründen haberli, sorunu politika üstü götüren ama meseleyi politika içinde gören kadikoy34 com sitesinin kampanyası desteklenmeli gibime geliyor.
avrupa yakasında ikamet edenlerin ciddi ciddi ''köy ulan orası, hiç bir şey yok'' diyebildiği yerdir. fakat söylemleri yersizdir. karşı taraf kadar olmasada içinde bir çok underground kültürü barındırabilen, büyük bir skalada mekanlara sahip olan, moda gibi muhteşem bir semte evsahipliği yapan ilçedir.
istanbul'un sıcak kanlı semtlerinden biridir, halkımız artık güvensizliği hat safhada yaşasada mükemmel meknları ve insanlar bulunabilir orada. Belirli mekanları örnek verebiliriz olcay abimizle vagoncafe, alple matkap tattoo, cadde üzerindeki kedi mağazası, tüley ve elif le demoda, bu gibi güzel yerler bulunur kadıköyde. insanları sıcak kanlıdır, sevgi doludur.
her istanbula geldiğimde koşa koşa gittiğim ilk yer olduğu için annemin senin başkentin orası dediği istanbul ilçesi. bağımlılık yapar resmen insanda. hayattır, candır, arkadaşlıktır, sarhoş olup modada bağıra bağıra şarkı söylemektir ve daha bir sürü şey aslında. istanbulun anadolu yakasının merkezdir diyebiliriz kısaca.
istanbul'un en yaşanılası ilçesidir, kendini sevdirir, sevilir. her şeyiyle güzeldir, yine istanbul'un başka bir ilçesine gittiğinizde oranın ne kadar güzel bir yer olduğunu anlarsınız.
bu sefer kutlama yok, bu sefer tezahürat yok.. gösteri de yok alem de yok.
ağıt yakmaya gittim yitik aşkımın vatanına, en acı nağmeleri söyleyerek..
oturdum onunla oturduğumuz banka, elimi uzattım.. tutmadı. kolumu attım, kımse uzanmadı.. bir de sağıma baktım ki, o zaten ölmüş..
iki değil birdim, hatta bir de değil sıfırdım. daha da inebilirmiyim bilemem.. banka adını da kazıdım ya kemerimin tokasını çıkarıp.. silmedi esnaf entrymi. çocuk üzülmüş, kendi haline bırakın malı dediler.
ben gözyaşlarımı dökerken, tebessüm etti önümden geçen sevgililer, aynı zamanda benden sağlam küfür yiyen güruhtur kendileri.
ordan çıktım, agape ye gittim. daha doğrusu gidemedim. çay param bile yoktu.. yatırımlarımı başka alanlar üzerinde yoğunlaştırırım böyledir. baktım yine, mal gibi. batan gemime, bana batan ama..
yürüdüm yukarı bahariye ye, ilk buluşmamızda almıştım ya lan bi şeker.. o şekerciye gittim. yine baktım üç beş saatlik uykuyla geçinen zavallı gözlerimle.. bir şey diyeyim mi, bana değil de ona acı, o hayatının en zor günlerini geçiriyor.
devam.. nerde kaldık mango.. pazardan giymeyen kızlardansın ya hani.. hatırladım o en sıkıcı ama en bir güzel mango da geçen saatlerimi. sen denerdin, ben tutardım.. yakışmış mı diye sorunca, ben anlamam o işlerden derdim. seni de anlayamamışım ya o ayrı bir konu..
bugün programım böyleydi, ağıtlar yakıyorum kendi içimde tematik. sana anlatmasına anlatıyorum ama, bir espri yapınca yanıyor muhabbet.. farkına varıyorum. benim değilsin ki..
her neyse, bu kadıköy de benim tek gerçeğimdin. bu gerçeğin üstü yoktur bakma sen.. iskelen, durağın, nargile mekanları.. bugün hepsi seni sordu. ne diyeyim? cevab veremedi durumu oldu..
artık gelmiyo çingene tayfası, benimse kalmadı içimde en ufak bir heves çiçeklere karşı.. bekliyorum belki açar bana aldığın saati gömdüğüm saksıda yetişen o çiçek.. bilemezsin, kendimi de gömdüm oraya.
hikaye bu ya, sonu acı bitti. ilkay dinlemiyorum, veya sebahat.. acının üstüne ne yorum yapılır ki?
seviyorum, çok seviyorum, hala ilk günkü gibi seviyorum, üzüldüğüm tek noktada.. bu saatten sonra hala sikilmiş götün davasını yapıyorum..
sen git, kadıköy benim..!
ve beklenen an.. tanım: bu entryde bir çok tanım var, hayatın içinden. yaşanmışlıklar.. ne diyebiliriz aa kadıköy de mango varmış. agape diye bir kafe varmış.. he bir de üç renk.. orada ağlamadım ama.
en önemlisi de, yaşayan ölü gibi gezen mallar varmış. yardım edin onlara, kötüler..
haydarpaşasıyla, modasıyla, sahiliyle, vapuruyla, yazıcıoğlusuyla, bahariyesiyle, caddesiyle, minibüs yoluyla, boğasıyla, kızlarıyla, çarşısıyla, akmarıyla, nargilecileriyle, balonuyla vazgeçilmez bir istanbul ilçesi. kalitesi orada yaşanınca anlaşılıyor. şimdi bir de metrobüsüyle avcılara kadar bağlanıyor.
oy oranının artması akp'nin daha ziyade oy aldığı bölgelerin ayrılıp ataşehir ilçesi oluşturulmasıdır. kadıköy içinde bir tek fikirtepe bölgesinde kalmıştır akp seçmeni. bu artış selami öztürk'ün üstün(!) hizmetlerinden değil, basit bir oran hesabındandır.
ha ayrılan ataşehir'de akp hesapları tutmayacak gibi görünüyo, orası ayrı, zira chp iki puan farkla önde şuan.
sinemaları, sahafları, kitapevleri, barları, cafeleri, caddeleri, sokakları ile
kültür, sanat, eğlence, yiyiş ve aşkın anadolu yakası adresidir. tabii ki bunalım ve melankoliyi de bolca içerir.
istanbul'un en kalabalık ilçesi. türkiye'nin en kaliteli ve en nezih semtlerini içerisinde bulunduran, fenerbahçemin kurulduğu yer. galatasaray'ın 10 yıldır puan alamadığı şükrü saraçoğlu stadı'na ev sahipliği yapan semt.
dünyanın en güzel ülkesinin en güzel sehrinin en güzzel semtidir. ** her yerinde ayrı ayrı anılarım vardır, kendimi ait hissetigim birkaç yerden biridir fakat artık pazar günleri olan eylemleri kabak tadı vermeye baslamıstır.
