evlendiklerim, sevgililerim ve hatta işyerindeki çalışma arkadaşlarım arasında yaptığım gözlemler sonucu ulaştığım müthiş keşif.
efendim, her hatanızı başınıza kakan, ananızdan emdiğiniz sütü burnunuzdan getiren, kendisini haketmediğinizi düşünen, duygusal bağınız olan hatunlar; kendileri bir hata yaptığında, güzel bir vücut çalımıyla nasıl olur da "böyle bir şeyi büyütüp onun kalbini kırdığınıza" anlam veremeyerek ağzınıza eder. her tartışma erkeğin mağlubiyeti ile sonuçlanacaktır. haklı bile olsa gönül alan hep erkek olur.
iş yerinde farklı mı? siz hatanızı anladığınız an da özür dilerisiniz. fekat hanım çalışma arkadaşınız, kendisinde olan hatayı kabul etmez. "sen farketseydin." "ben böyle düşündüm" der. hatta bazıları gidip sizi şikayet eder, yahut herkesin duabileceği şekilde ağlayıp sızlanır. sonra size küser. iş yerinde 3 gün konuşmaz. sonra da erkekler çocuk der.
Oh be rahatladım sözlük. tabiki hiç bir şey değişmeyecek ama olsun. ha tabi aramızda kalsın bunlar. yoksam vallahi cesedimi bile bulamazsınız.
