kadının kalbi birçok şeye kırabilir. hassas olması, alıngan olması, önem verdiği hususlara karşı tarafın yeterince ehemmiyet vermemesi kırıldığı şeyleri belirleyen etkenler olabilir. lakin kadın affetmeyi bilir. unutmasa da, istiyorsa şayet görmezden gelmeyi becerebilir. gerek görüyorsa bunu yaşanmamış sayabilir. hatta çok seviyorsa unutabilir. ama gelin görün ki,
hiçbirinin sözünü etmese dahi kıymet görmüyorsa,
belirtmesine rağmen ısrarla aynı hata tekrarlanıyorsa,
kendisinin olduğu gibi kabul edilmediğini, sahip olduğu özellikleri karşındakinin sevdiğini değil aksine bunlardan rahatsız olduğunu farkediyorsa,
kadın "yeter" diyebilir. kalbini kıran onca şeyi affetme, görmezden gelme, unutma becerisini elinin tersiyle itip, karşısındakinden uzaklaşabilir.
- onu hiçbir konuda beğenmeyip (yaptığı yemeği, tarzını, zekasını, görüntüsünü) ama hala kıçından ayırlmamak.
- onu toplum içinde rencide etmeyi, fiziksel veya karakteristik özellikleriyle onu yermeyi erkeklik zannetmek.
- çalışmadığı, ev hanımı olduğu için "sen bir boka yaramıyorsun" modunda takılmak. ama evde yaptıklarını, ailesine sağladığı rahatlığı, sıcaklığı, bir aile yaratmasını görmezden gelip, verdiği emekleri yok saymak.
çok aşinayız bunlara. hatta annelerimiz, teyzelerimiz, ablalarımız bile olabilir bunlara maruz kalan kadınlar. o kadar çoklar.
