türkiyenin en büyük futbol kuluplerinden birine konuk oluyorsunuz. soyunma odasında bile taraftarın sesinin baskın olduğuna eminim. zaten hiçbir galatasasaraylı futbolcu, bu deplasmanın zorluğunu ve üzerindeki baskıyı reddetmiyor, bunu da açıkça ifade ediyor. tabi bunu söylemenin zorluğu da ammenna..
lakin,
iki tane mahalle takımından bahsetmiyoruz. dünyanın en büyük takımlarına deplasmana gitmiş bir takımın, orada tarihte az raslanır başarılar almış bir takımın futbolcularından, şanlı tarihi olan bir camianın futbolcularından bahsediyoruz.
onlar insan evet. ektkilenecekler. aksi taktirde robot ya da cylon olurlardı.
futbol takımlarının da bazı zaafları vardır. bunlar açıkça istatisliklerde çıkarlar. mesela türkiyenin genel anlamda en başarılı futbol kulubudur galatasaray. ve ikinci en büyük olana çoğunlukla yenilir. ikinci en büyük olan kupa fakiridir en büyüğe göre. üçüncü olan da ikinciyi yener genelde. birinci de üçüncüyü.
sonrası, aşcı başçivana, başçivan uşağa, sonra hepsi uşağa vs..
eski nesilin bazı hataları olabilir, şu anki gençliği, futbol taraftarını daha bir kaliteli buluyorum. fenerbahçeyi galatasaraydan, galatasarayı fenerbahçeden ayıramayız. bence gurur da duymalıyız. bir galatasaraylı olmak, fenerbahçeye yenilmek inanın çok da üzmüyor beni. çünkü hep oluyor. fenerbahçelilerin de mesela kupa alamadıklarında çok fazla üzüldüğünü sanmıyorum. alıştık artık bunlara. beşiktaş da fark yemeye alıştı avrupada, hep böyle değil, ama böyle bir imaj var.
asıl mutluluğa gelince (şampiyonluk, birincilik dışında);
mesela kadıköyde fenerbahçeyi yensek,
fenerbahçe türkiye kupasını alsa (mesela bu sene),
beşiktaş daha sık şampiyon olsa,
inanın çok daha mutlu oluruz.
türk futbolunun (beğenirsin-beğenmezsin) böylesine bir denge içinde olmasına bayılıyorum. sivasi da çok sevdiğimi belirtmeliyim.
yani kısacası; durumları acıansı falan değildir. yani kimsenin değildir.
"bu sefer olacak" diyerek kendini 90 dakikaligina gaza getiren, mac sonunda, 90 dakika sonra, eger berabere kalınırsa, "hamdolsun bu sefer teget gecti" diye dusunen futbolcunun ruh halidir.
degiskendir.
zira,
mac oncesi,
kendilerine bolca gaz verilir, hıncal uluc ta demistir, fark atılacaktır, fener burada, taraftarının onunde ezilecektir, galatasaray taraftarı yıllardır, 9 yıldır bunu beklemektedir, haftalardır galatasaray kazanmakta, fener kaybetmektedir, ve fener bu kadar kotu durumda bir daha yakalanmayabilir, bahislerde hep galatasaray ondedir, bu sefer degilse ne zamandır? iste kopru gecilmektedir, wellcome to asia..galatasaray avrupa'da ne deplasmanlardan gururla cıkmıstır, buradan da cıkacaktır, alınacak zafer sonrası florya'daki kutlamalar akla gelir, korku yoktur, galatasaray'ın kadıkoy'de kazanamaması diye bir efsane yoktur, varsa bile bu gece tarih olacaktır, o zaman haydi deplasmandaki aslanlar, haydiiii..
mac sonrası,
yenilme bir tarafa yine fark yenilmistir, neden bu sefer de olmadı diye dusunulur, neden gene seytanın bacagını kıramadık? yarın atılacak gazete mansetleri dusunulur, taraftarın tepkileri. 2 saat onceki, mac oncesi buyuk umuttan, fark yemis olarak gelinen bu umutuzluga..telefonlar kapatılır, ne de olsa galatasaray'lı futbolcuların bile fenerbahce'li samimi arkadasları vardır, sessizce dus alınır.. akıllar bu efsane gercek mi yoksa diye bir an icin dusunur, cubuklu forma efsanesi, sarı lacivert korkusu, kadıkoy sanssızlıgı.. sonra bu dusunce defedilir.. "ne de olsa kaybedilmis olan sadece uc puan, telafi ederiz, diger maclardan bir farkı yoktu" diye dusunulmeye calısılır, bu sekilde demecler verilir.. ancak kendilerine baglanan umudun buyuklugunden dolayı, kendi iclerinde yasanılan dus kırıklıgı aynı derece buyuk olur, ve cok inandıramazlar kendilerine herhangi bir uc puan kaybedildigine, kaybedilen cok daha fazlasıdır..ama seneye olacaktır, bu stadta alacakları zaferi dusunurler, gol attıkca olusacak sessizligi..
kopru gecilmektedir..eve gelinmistir, peki yatarken, baslarını yastıga koyunca ne dusunurler; işte o her futbolcu icin daha da degiskendir.
psikolojik bu degiskenligin derin analizini uzmanlara bırakarak, kadıkoy'e gelen galatasaraylı futbolcuların işinin hic de kolay olmadınıgı soyleyebiliriz sanırım.
