ilk buluşmamızda bire karşı on iki kişiydik. üç ablamız ikişer adım uzak duruyordu. artık formaldehit kokusundan mı, yoksa ölü olmasından mıydı bilmiyorum. hiçbir şey hissetmedim. ilk hamlem göğüs kafesini açmak olmuştu. salondaki üç kadavradan en eski olanıydı bize düşen. alt ekstremiteler tamamen, üst ekstremiteler de kısmen eksikti, yüzü tanınmaz haldeydi ve iç organları yoktu. haliyle çok az kası görebiliyordunuz. ilk çektiğim kas deltoid'di. niyeyse hiçbir şey hissetmemiştim - pür bir heyecandan başka. öyle ayılan bayılan da olmadı. sonra gruplar döndü ve biz daha yeni bir kadavraya geçtik. bu defa önümüzde bir et yığını değil tam bir insan vardı. işte bu noktada bazıları rahatsız olduklarını idrak ettiler. ben yine umursamadım. nedense kadavrayla uğraşmak, onu keşfetmeye çalışmak hoşuma gidiyor. zerre rahatsızlık hissetmedim, hissetmiyorum da.
çıkışta da burger king'te triple whopper yemiştim. hatta iğrenç bir ketçap damlası pembe family guy t-shirt üme, tam da stewie'nin götüne damlamıştı. o güne dair beni rahatsız eden tek anı bu.
Tıp fakültelerinin, mutlak ihtiyacı olan òlü beden.
Zaman zaman kimsesizlerin ya da vasiyet edenlerin bu şekilde kullanıldığını okumuştum..
Her ne kadar korkutucu gibi gelse de, bilime fayda açısından, mantıklı harekettir.
Benim için, hiçbir sakıncası yok.
"caro data vermis" (lat.solucana verilecek et) tamlamasının oluşturan kelimelerin ilk hecelerinden meydana anatomi terimi(cadaver evet aslı budur). beyin ölümü gerçekleşmiş insanların (kendi istekleri ya da ailelerinin izniyle) boyunlarındanki bir damardan formaldehit zerk edilerek fikse edilmek suretiyle belli bir süre saklanması ve daha sonra açılarak tıp fakültesi veya bu konuyla ilgili insanların eğitimine hizmet eden vücut.
iki saat önce haşır neşir olduğum saygı duyulası ölü insanlar. saygı duyulası diyorum çünkü hakkaten saygı duyulması gerekir. bunu vurguluyorum çünkü etraf kadavra parmaklamaya çalışan, kadavranın orasına burasına sırf geyik olsun diye dokunan, çekiştiren dagalaklarla dolu. çoğu kimsesizlerden oluşsa da, belkide o saygı duyulası varlıklar bir zamanlar sizi düşünerek kendini kadavra olarak bağışlamışta olabilir. eminim böyle muamele göreceklerini bilseler ölüsünü asla tıbbiyelilerin kucağına vermezlerdi.
tıbbiyeden herşey çıkar, arada bir doktor çıkar, hep demişlerdir bende diyorum sözlük.
fotoğraflarda gerçekten korkunç gözüken ve görünce bayılmaktan korktuğum ama görünce öyle omadığını anladığım son 3 senedir beni görenlerin bıkıp usanmadan halini hatırını sordukları tıp dünyasına önemli katkılarda bulunan varlık.
