Söğütlüçeşmeden mecidiyeköye gideceğim. stajyerim. bütün gün hammalık yapmışım. çaylağım.
yaş gelmiş yine de hatrı sayılır bir yaşa. tatmin olamamışım. bir sürü de derdim var. ama olsun, iş bitti eve gitme vakti.
nerden bilebilirsiniz ki? birazdan "sapık damgası" yiyeceğinizi. bir de bu mu olacak yani o günün sonunda. bunu bilmeyerek bindim metrobüse.
iş çıkışı vakti olduğu için saat 6 civarı söğütlüçeşmede dop doluydu metrobüs. bir sonraki durakta daha da arttı. ben de bu sırada öndeyim.
tam önümde de hani 1.5 kişilik koltuğun olduğu yerde, tiki, kokoş bir kız ve annesi oturuyor.
efendim 1 durak daha sonra, yaşlı bir emmi ve karısı zaten balık istifi olan metrobüse yalvar yakar biniyorlar. yetmiyor, önden bir kaç kişi daha itişerek içeri girmeye çalışıyor. artık o kadar kalabalık ki metrobüs, ön kapı kapanamıyor bile 3-4 dakika kapanmasını bekliyoruz. kimse de önden inmiyor ha!
yanımda, sıkışıklıktan sürekli el teması yapmak zorunda kaldığım bıyıklı, orta yaşlı anadolu bağrı bir adam. söyleniyor.
"halgımız ne bu yav, 2 daggada bi geliyor binseğ ya" diyor birilerine. (belki bana da demiştir)
film burada başlıyor,
kollarım çarpraz, ancak kafamı koyabiliyorum arasına. içerisi tıklım tıklım. pis..leş. köprüden geçerken o güzelim manzaranın hiç bi çekiciliği yok.
tam o zamanlarda, kasıklarım önümdeki oturan analı-kızdan, anasına deyiyor haliyle. bir tepki yok.
daha sonra zincirlikuyuya gelirken inanılmaz bir viraj vardır bilirsiniz. vücudunuzu esnetmeniz gerekir düşmemek için eğer ayaktaysanız tabi.
lan kasıklarım yine deyiyor kadının koluna. ama ne yapayım lan. dengede kalmak imkansız. yoksa üzerlerine kapaklanacağım. en sonunda kadın ve kız söylenmeye başladı.
sonra kafasını bana doğru çevirdi kadın ama bakmadım. yoksa tartışacaktım. tam o sırada ensemden bir kol tuttuğu gibi, sola attı beni.
"hanımlar rahatsız olüyür sen geç şöyle"
zaten geldim geleceğim yere. şoke oluyorum. direkt basıp gidiyorum.
şimdi o kokoşlar evlerine vardıklarında "ay sapık çocuk dayıyodu, ay var böyle sapıklar" diye arkamdan atıp tutacak.
o zaman farklı bir otobüs tahsis edilsin lan kadınlara, zaten yaşlısıydı bilmemneydiden yer kalmıyor sana. arkamdan iten teyzelersiz rahat rahat ulaşımımızı yapalım biz de.
"zannederim ardından gelecek olan da kadınların rahatsız olmaması için evden çıkmaması" yorumuyla çarpıtabilinecek bir gerekliliktir.
bir metrobüs hattında zaten her iki dakikada bir sıklığında metrobüs geçerken, nasıl daha da arttırabilinir bu araç sayısı? ancak çözümü, zaten olan bu kalabalığın cinsiyete göre ayrılmasıyla olur. ha bu sadece bizim halkımıza müstahak.
kendi kız arkadaşımın koluna da sürtülüyor. ve bunu belki de benim gibi değil de kasıtlı yapan biri bile olabilir. ve biz buna katlanmak zorundayız çünkü dolu içerisi. yapacak bir şey olmadığından dolayı.
mevzu bahis başıma gelen olayda, bu tür teyzelerin buruşmuş tenlerine sanki çok hayranım gibi sıkışıklıktan mecburu "dayamam" ancak bu topraklarda kasti olarak algılanır. çünkü geçmişten gelen "arkadan ittiriyollar abla ısısııs" taciz kültürümüz var.
onun acısı bu. o zaman öyle hasta topluma, böyle çözüm.
yok yere bana fortçuluk yaptı diyerek kendi egosunu tatmin eden kadınların götünü kaldırmamak için doğru bulduğum ve proje olarak sunulduğu takdirde altına imza atabileceğim vaka-i hayriyedir.
''metrobüs şoförünün kendini dolmuş şoförü zannetmesi''belli bir sınır koyulmalı, 2 dakika erken gideceğim diye balık istifi dizilince bu ve benzeri şeyler olması normaldir.
kadın - erkek diye ayırmalı ? kesinlikle hayır. bugün metrobüs , yarın şehirler arası otobüs, sonra okullar ...
yanlışlıkla bir adamın koluna koymak ve eşcinsel damgası yemek de var, eşcinsellik bu mal topluma göre hastalıktır o ayrı.
