herkesin kendini sevmeyi öğrendiği, değer vermeyi öğrendiği bir dünya oluşturabilseydik kadın, erkek, lgbti hepimiz çok güzel yaşayabilirdik. Birini sevmemeyi, aşağılamayı doğduğumuz anda bize öğreten toplumdan kendimizi kurtaramadığımız sürece nefret devam edecektir ve bu yalnızca kendimize yaşattığımız bir işkence.
Dünyaya gelmeyi başarabilsek, dikkate almaya değer belki. Değilse dünya, insan dışında diğer canlılara kalır. Ayrıca kadınlar latiftirler, neden mahrum olalım ki?
Benim işimin olmayacağı bir dünya. Gülü seven dikenine katlanır, hayat toz pembe değil. Eğer yanlış veya kalitesiz bir ilişki sürüyorsan o kadınların değil senin hatandır.
Katılıyorum, kadınlar değil de tek bir "kadın" olsaydı, kraliçe arı gibi. Erkekleri köle gibi çalıştırsaydı.
Beğendiğinden koloni kursaydı, beğenmediğini işçi yapsaydı.
