Hayvan sevme konusunda biraz şüpheliyim. Uzaktan sevenler de dahilse olabilir ama benim çevremde köpeklerden herkes korkuyor. Hadi köpekler büyük ve havlıyor falan. Kedilerden korkuyorlar.
Benim konuştuğum kişiler kedim olduğunu öğrenince ben evimde kedi istemem diyorlar. Ben de saygı duyuyorum ama ben de kedi sevmeyen biriyle zaman harcamak istemiyorum diyorum.
Sözüm meclisten dışarı bazı kadınlar çok mal. Kendini size bir lütuf gibi sunduklarını düşünüyorlar. Sanki her isteklerini kabul etmemiz gerekiyor hem de niye sizinle sevgili olmayı kabul ettikleri taktirde. Böyle saçma şey mi olur.
Sanki şirket kurup ortak oluyoruz yada köprülü mehmet paşa gibi sadraazam olmak için şartlar öne sürüyoruz. Ki koprulu mehmet paşa haklı yani.
1- annelik güdüsüdür
2- karşılıksız sevildiği için sevgisini daha çok verir kadın. Bilir ki o candan zarar gelmeyecek.
Toplumda “ aman kızım dikkat et, aman sapık çıkar, aman evli çıkmasın, aman erkeklerden uzak dur” diye büyütülen bu cinsin, tutupta bir erkeğe “ sana çok aşığım” deyip dört nala koşmasını beklemek yersiz. Bir de ergenlik dönemi oyle olmuyor ama sonrasında yaşadığın ilişki ya da ilişkilerden ağzın yandıysa, benim gibi 9 köpek sever, 1 öküz sevemezsin.
Kadınların içindeki hayvana hitap ettiği için olabilir.
Biliyorsunuz aynı kadın piç erkeğin peşinde hayatını piç eder. Sonra da o piç edilmiş hayatıyla enfendi erkek avına çıkıp yuva kurmanın derdine düşer. Efendi erkeği de piç edebilecek kadar hayvandır çünkü kadın.
ya bugün eskimo gibi giyinmiş gidiyorum -balıkçı yakayı da burnuma kadar çektim bu arada- parkta köpeklere rastladım. benden korkarlar sandım. gelmiş bir tanesi eldivenime burnunu sürtüyor. (tamam burnunu sildi neyse). kedilere rastladım beni görür görmez dehşetle kaçıştılar.
diyeceğim kediler şekilci ama köpekler insanın iç güzelliğini görüyor. yani daha çok sevmeyelim de ne yapalım yahu.
