son aylarda kendimi bir erkege paspas yaptım.
yani soyle gorusmek istemiyorum dedi, gorusmek istedim ısrarla.
konusmak istemiyorum dedi, konusmak istedim ısrarla.
gururlu, kendinden emin bir kadının yapacagı seyler mi bunlar?
ben sadece cok ozel bi sey yakaladıgımızı sandım salak gibi ve bunu kaybetmemek icin cevirmeye calıstım kendimce.
gene hayal gucum fazla calısmıs tabi, ortada iki kisilik bir ask, bir paylasım, bir anlam yokmus.
velhasılı birkac gun once bir ılkokuldan erkek arkadasımdan mesaj geldi. ben ilkokuldayken bu arkadasım, baska bir arkadasımla kavga etmisti benim icin. cocukluk anıları. velhasılı ilkokulda benden hoslandıgını biliyordum.
velhasılı birkac gun once beni beyoglu nda gormus, yanıma gelip konusmak istemis, ama utanmıs, gelememis. tatlış ya:)
kendi kendime dedim ki sen boyle degmeyecek adamlara kendini paspas yaparken bazı adamlara prensessin.
nasıl muamele gormek istiyorsan kendine oyle adamları sececeksin.
yani.. "sorun sende değil bende" "bir şeyler eksik" "sen yanımda değildin o yanımdaydı" gibi cümleler en meşhur repliklerden birkaçı boşuna olmadı bu dünyada.
