Erkek bol bol içer, gezer tozar dışarıdan hayatta belli etmez, yalnız kalmadığı sürece. Eğer bu dönem yalnız olursa saldırganlaşır ve daha melankolik bir havaya bürünür.
iki cinsiyetin depresyon sürecine karşı gösterdiği tutumun karşılaştırmasıdır.
öncelikle kadınların bunalım sürecini çok daha özgür yaşadığını düşünüyorum. toplumda kadın daha zayıf ve narin bir varlık olarak kabul gördüğü, tvdeki bir karakter, aldığı bir çiçek, yanlış kesilen saç hatta topuğu kırılmış bir ayakkabı bile kadının ağlamasına yol açtığı için kadının ağlaması çok sıradan bir şey olarak algılanır.
bu süreçte kadın ağlar, alışveriş yapar, saçını boyatır bir süre kendini eve kapasa da onu kurtarmaya gelecek ve süslenip püslenip dışarıya çıkartacak bir kız arkadaşı vaırdır.
peki bu süreçte erkekler ne yapar? genel olarak güçlü görünmesi gerektiğini düşünen erkek sıkıntısını pek paylaşmak istemez, iyi rolü oynar. ağlamaktan çekinen bir erkek alkole, sigaraya ya da bir takım başka alışkanlıklara alışabilir. bu süreç erkek için daha yıpratıcı bir sürece dönüşmüş olur.
yani aslında depresyonumuzu bile toplumun biçtiği role göre yaşarız. bu konuda kadınların pozitif ayrımcılığa sahip olduğunu söylemeden geçemicem.
