Lisede platonik takılıp kaç yıl sevdiğiniz kişinin sizi sevmemesi.
Bu sabah nedensiz bı sekilde uyanır uyanmaz aklıma geldi, cidden üzücü ve kabullenmesi zor bı gerçek.
Bazen kibirli bir insan olduğum gerçeğini nedense inkar ediyorum, oysa o an kibirlilik yaptığımı kabullensem kendi kendime telkin verebilirim ama bunu yapamıyorum.
Bir şeyi kabullenmek demek onu yenmek, üstesinden gelmek demek aslında ama nefis sahibi aciz olan biz insanlar bunu o an içinde başaramıyoruz maalesef.
Bazen insanların çoğu geri zekalı birer aptal gibi geliyor bana, şaşırıyorum nasıl bu kadar salak olmayı başarabiliyorlar diye. Gerçekten. işte bu durumda dönüp kendime “kibirlenme, sen nesin ki..?“ diyemiyorum.
Hepimiz aynı toprağın altında yatacağız ve hepimiz aynı kumaştan giyiniyoruz neden bu insanları aptal görmen diyemiyorum olay anında.
Kibir kötü bir şey, maalesef ki bununla imtihan ediliyorum.
:(
geçenlerde samimi bir arkadaşım 4 oda arkadaşımla beraber beni de yağuşuklu sıralamasına tabi tuttu. inanmak istemedim. yok yok ben yağuşukluyum diyesim geldi şimdi. kabullenemiyorum ne yapayım?
