genellikle acı ve hüznün ilk hissedildiği anlardır.. severken terk edilmek ve/veya en yakın arkadaşın ya da aile bireylerinden birisinin vefat ettiği anlar gibi..
her defasında insanın yüzüne vurulacak,akla her geldiginde içini acıtacak anlardır..kabullenememek onu bir daha hiç göremeyecek oluşunu,yakınındayken ona,bir o kadar da uzak oluşunu..
final saatini kaçırmak, final vakti yatakta hala yatıp durmaktır. uyandığınız da lan nasıl olur, 3 tane çalar saat kurmuş 5 kişiye tembih etmiştim. lan annemde aramamış nasıl olur. gibi ifadelere sevk eder bünyeyi...
evvel zaman içerisinde ayrılıp daha sonra barışmış bir çiftin ayrı kalınan zamanda karşı cinsteki insan kişisinin başka biriyle beraber olduğunu bilmek "kabullenmenin en zor oldugu anlardan"dan birisidir.
birebir yaşanmış olup kabüllenilen o gerçek aşk şu an evlilik aşamasındadır. bir çok sünger çekilmiştir bahsi geçen evvel zamana...
autocadde yapılan çok kompleks bir çizimin sonlarına doğru elektriklerin kesilmesiyle uzayın derinliklerine gitmesi. yanlız burada kabullenilemeyen şey çalışmayı kaybetmek değil, 'ben nasıl kaydetmeyi unuttum mnkym' cümlesinin bünyede oluşturduğu eziklik halidir.
ölüm... ölümü kabullenmek gerekir. kabullenmek için zaman. zaman çok yavaş geçer o sıralar ya da sana öyle gelir işte. zaman geçtikten sonra mutlu olduğuna inanamazsın ve ne kadar zaman geçtiğini hesaplarsın. daha 1 hafta geçmiştir. ama sanki yıl olmuş gibi unutmuşsundur. çünkü zaman neden ben değil de o derken çok ağır bir şekilde akmıştır. mutlu olmayı kabullenemezsin.
siz beyaz, eşiniz beyazken, doğan çocuğunuzun zenci olması. dna testi, gen araştırmaları vs. yapılırken, o anlarda çocuğun sizin çocuğunuz olduğunu, kabullenmenin zor olduğunu düşünürsünüz.
oysaki gerçek başkadır. çocuk sizdendir, dna testiyle kanıtlanmıştır. yapılan gen araştırmaları, ortaya çıkarırki; büyük, büyük, büyük babanız, 100 küsür sene önce, zenci bir hatunla evlenmiştir. bu zamana kadar gelen nesillerde hiç zenci çocuk yoktur. şans size gülmüştür. bu durumu kabullenmeniz elbette zor olacaktır.
