aslında bir nevi büyümek, olgunlaşmak gibi. insanlar böyle diyor genelde. bence eskimek ya da yaşlanmak gibi. bir şeyin olmayacağını sindirmek, aslında isteğinden vazgeçmek gibi. yenildiğini fark etmek ve bu konu hakkında herhangi bir şey yapacak gücünün olmaması durumu.
kabullenmek eskimek aslında. ve ne yazık ki dünyaya gelen her şey, istisnasız her şey yaşlanıyor. kabullenmeden hayatın idame edilemeyeceğini öğretmeden gitmiyor hayat.
başlığı görüp şöyle bi düşününce edilgen olması gerektiğine karar verdiğim eylem. şöyle anlatıyım; biz kabullen'miyoruz, ortada bi durum var ve bu kabulleniliyor. yani bu kabullenme durumu aslında çoğu zaman bizden ve irademizden bağımsız bi durum. kabullenmek istemediğin bir durum kabullenilebilir gibi. bu kabullenme fiili akla ilk olarak ayrılık gibi müdehaleden ve iki taraftan birinin iradesinden bağımsız durumları akla getirdiği için bunu ele alalım mesela: kabullenmiyorsun aslında terkedilmeyi, birbirinize uygun olamama durumunu vs. aradan zaman geçiyor, onun davranışları veya olayın ilk anki etkisinin hafiflemesi durumun kabullenilmesiyle sonuçlanıyor. yani totalde sen yine kabullenmemiş oluyorsun, çünkü bunu istemedin. bi süre sonra mantıklı olanın bu olduğunu kabul etsen bile, bu durum senin için istenmeyen bi durum olmaya devam ettikçe edilgen olarak kalmaya devam edecek. tam olarak değil ama bu biraz zihnin insana -miş gibi yapması olarak da ifade edilebilir.
Şuan yapabildiğim tek şey kabullenmek. Onun bana dönmeyeceğine artık inancım tam. Ellerimden elinin öyle usulca gidişi pek kolay olmadı.o bir kaç saniye süren anı günlerce yaşamak ömrümün en ızdıraplı zaman dilimiydi. Bir insanı deli gibi sevmek, istemek karşıdakinin de sana karşılık vermesi için tek başına yeterli bir neden değil. Onun hayatından çıkıyorum her gün bir izimi daha silerek, onun yokluğu ise benim içime her gün yeni bir çizik izi atarken. Bu durumu kabullendim.
Vaz geçmektir.
Pes etmektir.
Gitmeden gitmektir.
Bir şeylerin önünde durup karşı çıkıyorsak hala bir şeylere sinirlenebiliyorsak umut var demektir.
Karanlığı kabullenmek güneşe gözlerini kapatmak demektir.
Görmezsin ama yine de hissedersin bazen.
Bir dostum vardı çok çabalamıştım onun için yanlışlarına yanlış eklemesin diye.
Bir gün yemekten sonra gülüp konuşurken Durduk yere ciddileşti. Gideceğim dedi.
Ben hala gülüyordum. Her gideceğim diyen gitmezdi, gidemezdi.
-ne? , diyebildim yalnızca kuru kuruya.
Dayanamıyorum artık onunla gideceğim ister yanımda ol ister olma. Dedi.
Gözlerine baktım, kabullendim.
Çünkü başka şansım yoktu.
Eğer elinizde şansınız varsa kabullenmeyin zira kabullenmek yolun son dönemeci.
Ben kabullendim, o gitti.
Yanında oldum.
Benden de gitti.
hani böyle gece uyku saati gelmiştir.
uyumaya gidersiniz yatağa, girersiniz ama tam uykuya dalacakken aslında çok aç olduğunuzu fark edersiniz.
kalkıp bir şeyler atıştırmak istersiniz ama uykuyu da bırakmak istemezsiniz, çünkü bıraksanız kaçabilir.
uyumalı mıyım, yoksa kalkıp bi şeyler atıştırmalı mıyım diye düşünürken; en sonunda uyumaya karar verirsiniz.
çünkü uyku huzurdur.
kalkıp bir şeyler atıştırdığınızda hem o huzuru kaçırabileceğiniz gibi, hem de yedikleriniz sizi rahatsız edebilir; bilirsiniz.
bu şekilde uyumak zor olur elbette, çünkü bir söz vardır; aç insanın üstüne dokuz kat yorgan örtsen yine uyuyamaz, diye. yine de güç bela uyursunuz.
kabullenmek de böyledir.
istediğiniz birçok şeyin arasından en huzurlu olana karar verip, diğerlerine zor olsa da göz yummaktır.
göz yummak zorundasınızdır. çünkü huzur o açlığı kabul edip, uyumaktadır.
lanet olası bir kanserli hücre. bu yıllarını alsa da seni öldürene kadar tüm varlığına yayılıyor ve acı çektiriyor. ama sonunda da öldürüyor. işte asıl hayat öldükten sonra başlıyor.
