is hayatına uygun degilim.
kapitalist duzene de uygun degilim.
ben bir parca ekmegim olsa, senin ekmegin olmasa, ortadan ikiye boler paylasalım derim.
is hayatında ayak oyunları, cirkin rekabetler hayatım boyunca yapmadım.
ben insanın satın alınabilen bi sey olduguna da inanmıyorum, insan cok hassas bir ruh, para olcusuyle tanımlanamaz.
bugun size en sevdigim kıssadan hisselerden birini anlatıcam. mutlulugun kitabında nilgun hanım anlatır. toz pembe sekıllı sukkulu dunya tatlısı bir kitaptır:
bir seyyah varmıs. sırtında canta dunyayı geziyormus. bir gun cok cok degerli bi tas bulmus. arkadası demis ki bu milyon dolarlar eder, cok sanslısın, keske tas benim olsaydı, neler neler yapardım. seyyah demis ki benim bu tasla isim yok, al senin olsun. adam sevincle hediyesini almıs. gel zaman git zaman adam yana yakıla seyyahı aramaya baslamıs. ve bir gun bulmus:
-seni cok aradım. bu tası sana geri iade ediyorum. bu kadar degerli bir tası hic dusunmeden bana hediye eden sendeki manevi zenginligi bana ogretmeni istiyorum.
slumdog millionaire filmini neden bu kadar cok sevdik? cunku son soruıda joker hakkında sevdigi kızı aradı ve paranın canı cehenneme, ayrıca sorunun yanıtı da biliyorum, sadece sesini duyup seni seviyorum demek istedim dedi adam.
bizim sedamız hep mezara kadardır. bizim sevdamız farklıdır.
