Annemin bir gün ölecek olması. Düşündükçe boğazım düğümlenir, gözlerim dolar. Kabullenemem.
Annem benim telefon kullanmaz. Bugün yürüyorduk beraber. Bir yere uğramam gerekti. Beş dakika sonra şurada buluşalım diye anlaştık. Beş dakika sonra gittim, baktım annem yok. bekliyorum Bekliyorum yok. Yakınlarda dolaşmaya başladım hiçbir yerde bulamadım. Aklıma türlü şeyler geldi. Acaba araba mı çarptı, kaçırıldı mı gibi. Aklımı oynatacak gibi oldum. Neyse ki o da bir yere uğramış. Ben giderken seslenmiş şuraya uğrayacağım diye ama duymamıştım. bir Kez daha anladım değerini.
Anneciğim, canımın en içi, seni çok seviyorum. Bunları asla okumayacaksın biliyorum ama, o pamuk avuç içlerinden öpüyorum.
ölecek olmam. dur dur hemen eleştirme bu yazarı, evet klasik oldu biliyorum ancak gerçekten düşünüyorumda her allahın günü birileri ölüyor. hani sen falan kişi ölürken duyuru yaptıklarında esniyorsun ya gram umrunda olmadan.. e ne yapacaktık ?? bizde mi ölelim ? sakin ol yazarcım. onu da demek istemedim... bak şimdi ben bunlaro yazarken birilerinin hayatı bitiyor toprak oluyor çürümeye başlıyor hani. sevdiğimiz tüm insanlara da bunun olacağı gerçeği hani, genceciksin ölüyorsun. kabul edemiyoruz hani...
