Kağan veya kaan, Moğol ve Türk devletlerinde hükümdarlar tarafından kullanılan unvanlardan birisi ve göreceli olarak en eskilerindendir. Avarlar döneminden beri Türk devlet kültürü "kağan" sözcüğünü barındırmaktadır. Bu bağlamda "kağan",
Tanhu , Hakan , Bey , Toktamış , Giray gibi Türkçe bir sözcük olup Türk devletleri için ayırt edici bir özellik de oluşturur. Kağanın eşine ise kağatun denilir.
Eski Türkler baba yönünden Kağan oğlu olanlara "Tigin", ana yönünden Kağan oğlu olanlara da "inal" derlerdi. Bir prensin Kağan olması için; hem Tigin, hemde inal olması gerekliydi.
Kaynak: Mert Açıkgöz, Büyük Türk Milleti, Ankara 2012, s.193 *
hakan ile eşanlamlı sözcüktür. köken olarak da aslında aynı sözden gelirler. ingilizce ve diğer batı dillerinde khaqandır bu sözcük.
türkçe'deki değişimle ilgilidir bu. -kh- sesi zamanla ya yumuşayarak h'ye ya da sertleşerek k'ya dönmüştür. q ise anadolu'da ğ'ye dönmüştür. azerbaycan'da hâlâ khaqan yazılır.
